Afgelopen nacht was ik de weg kwijt. Ik herkende helemaal niets van mijn omgeving, niet uit een recent heden of ver verleden. En het voelde zo ontzettend angstig om niet te weten waar ik was. Google maps dan maar, dacht ik nog, dan vind ik vast de weg naar huis wel. Volgens mijn telefoon was ik maar een kilometer verwijderd van mijn eigen veilige plekje en toch was er helemaal niets dat vertrouwd voelde.
Op goed geluk begon ik de route te volgen die mijn mobiel me voorschotelde. Maar in plaats van dichterbij huis te komen, raakte ik steeds verder verwijderd van die ene plek waar ik het allerliefste naar toe wilde. Het lukte me gewoon niet om mijn thuis te vinden. Ik zocht temidden van grote groepen feestende en lachende mensen. Allemaal keken ze naar me, en ik liep vooral doodongelukkig te zijn.
Huis
Plotseling schrok ik wakker, bleek ik gewoon fijn in mijn eigen mandje te liggen, met de liefste dicht naast me. Zou het zo voelen als je dementie hebt, dacht ik meteen, dat je zo heel erg graag naar huis wil maar dat je de weg niet meer kan vinden. Dat je aan het verdwalen bent in een voor jou onbekende omgeving. Ik heb geen idee natuurlijk, niet echt, maar dit voelde bijzonder akelig. Het is zoals ik me het in mijn hoofd voorstel hoe het moet zijn om die vreselijke ziekte te hebben.
Regelmatig schrijf ik erover, over alle mensen die ik verzorgde. Die soms ook zo verdwaalden, in hun gedachten en in zichzelf. Die zochten naar houvast, iets van herkenning, naar alles wat vertrouwd was en waar ze net niet meer bij konden. Ik was razend onder de indruk van mijn droom, en ik voel er nog steeds de naweeën van. Soms heb je dat weleens, dat de angst zo echt en zo heel erg groot is, dat het nog een poosje na resoneert in je lijf.
Ik hoop oprecht dat het anders is, voor al die mensen met dementie, dat ze zich minder bewust zijn van die wereld die ze niet meer herkennen. Maar ik vrees wel dat het gevoel diep van binnen hetzelfde zou kunnen zijn. Alleen is het voor hen een niet aflatende nachtmerrie, er is geen heerlijk ontwaak moment. En dat vind ik verdrietiger dan wat dan ook.