Dat steeds slechter kunnen zien, het neemt inmiddels illustere vormen aan, schele Hendrika noem ik mezelf regelmatig. Knijpend en starend sta ik soms naar die minuscule lettertjes te kijken. Alsof er, door er naar te blijven kijken, ineens iets veranderd. Ik haal de te lezen letters dichterbij, of houd ze iets verder weg, hoopvol wachtendContinue reading “Jonge deerne”
Author Archives: Cynthia Poen
Uitje
Een dag op een andere werkplek werken, op een andere plek dan thuis of op kantoor, ik keek er oprecht naar uit. ‘Hoe kan het dat dit als een uitje voelt’ dacht ik nog, en wat is er toch bizar veel veranderd het afgelopen jaar. En dan ben ik nog op vakantie geweest, kan ikContinue reading “Uitje”
Genieten
Soms valt er zomaar onverwacht een hele berg positiviteit in je schoot, vanuit het niets. In deze tijd van afstand, voelde ik me razend verbonden met al die mensen. Dwars door die telefoon. De kracht van #socialmedia op een fijne manier. Ik schreef spontaan iets over mijn vroege ochtendrondje, met de vers gemaakte foto vanContinue reading “Genieten”
Typisch frans
Ik ben oprecht dol op Frankrijk, en ik ben er ook nog lang niet op uitgekeken. Ik kan nog jaren vooruit met die verscheidenheid aan wonderschone natuur, er is nog zo ontzettend veel te zien en te ontdekken. Nadelen zijn er niet eigenlijk, ik weet me inmiddels goed staande te houden in het frans. DeContinue reading “Typisch frans”
Vasthouden
Dat allemachtig prachtige winterweer, waar we kort geleden van genoten, was geweldig. Ik zag alleen maar foto’s van schaatsende mensen en van winterwonderland-wandelingen. Maar ik voelde vooral ook het contrast achter al die blije plaatjes, dat smachtende ervan. Batterijen werden vol overgave een beetje opgeladen, want het afgelopen jaar is behoorlijk schraal geweest. Schraal doorContinue reading “Vasthouden”
Coronacoupe
Wat verbouwereerd keek ik vanmorgen naar mijn eigen hoofd in de spiegel, dat gebrek aan kappersbezoekjes van de afgelopen periode begint zich overduidelijk af te tekenen. Ik wordt grijs! Nou was dat vanzelfsprekend niet echt een verrassing, gezien mijn leeftijd. Maar omdat ik met enige regelmaat in die kappersstoel zat, en professioneel onder handen werdContinue reading “Coronacoupe”
Maarten
Hij heette Maarten. Het beeld dat ik van hem heb is nog glashelder ondanks die drieëndertig jaar die er inmiddels zijn verstreken. Maarten had een spierziekte. Het was mijn allereerste kennismaking met deze ziekte, ik zal achttien geweest zijn, en het maakte diepe indruk op mij. Voor Maarten zorgen was pittig. Maar hij moest dieContinue reading “Maarten”
Verrassing
Het is gek, hoe sommige herinneringen je zomaar ineens onverwacht kunnen bekruipen. Gek en bijzonder leuk, vooral dat, bepaalde beelden die zomaar weer in je hoofd verschijnen. Mijn vader vond het geweldig om zijn meiden te verrassen. Ik gok dat mijn moeder net zo hard meedeed hoor, maar in mijn herinnering was het mijn vaderContinue reading “Verrassing”
Weerstand
Dat ik me niet wil laten verleiden om te reageren op alles wat er over dat virus de ether wordt ingeslingerd, is overduidelijk. Ik weiger er dieper in te duiken, want ik zit er elke dag al middenin. Net als de hele wereld er middenin zit natuurlijk, maar ook bij mij is het dagelijkse kost.Continue reading “Weerstand”
Bijzonder
De eerste keer dat ik bij iemand thuis waakte, staat in mijn geheugen gegrift. Hij was een kroegbaas, en bleek een goede kennis te zijn van een oom van mij. Ik was overrompelt omdat hij nog zo jong was, hij stond nog zo vol in het leven. Zijn kinderen waren van mijn leeftijd, twintigers, enContinue reading “Bijzonder”