Een week, het is pas een week geleden en je ziet er al bijna niks meer van. Ook al vind ik het niet storend hoor, dat streepje in mijn gezicht. Ik heb het omarmd eigenlijk, en het is nu gewoon een deel van mij geworden. Misschien juist wel goed als ik het blijf zien, dachtContinue reading “En weer is het dinsdag”
Yearly Archives: 2021
Een magische plek
Het is een graadje of 26 en ik dobber in de rivier, op mijn favoriete plekje in Frankrijk. Voor me rijst een machtige rotspartij op uit het water, de lucht is blauwer dan blauw en roofvogels zijn boven mijn hoofd op jacht naar lekkere hapjes. Het is een majestueus gezicht. Steeds opnieuw maken ze hunContinue reading “Een magische plek”
Eerst koffie
‘We doen wel eerst koffie toch’? vraagt ze, terwijl ze de koffiepot aanzet. Ik moet lachen, en knik van ja, natuurlijk doen we eerst koffie. Ondertussen weiger ik pertinent op mijn horloge te kijken. De klok tikt stug door, maar ik probeer altijd tijd te maken voor oprechte aandacht. Welzijn en zorgen voor wordt nogContinue reading “Eerst koffie”
Heerlijk weer voluit lachen
Zelden was ik zo blij dat het dinsdag was. Jippieee, dacht ik gister, ze mogen eruit. Vier uur in de ochtend was het, en de vogeltjes waren net als ik al wakker. Hartstochtelijk probeerde ik dagelijks door die pleisters heen te kijken. Niet gelukt natuurlijk 🙂 Mijn toet heelde voorzichtig, elke dag een beetje meer,Continue reading “Heerlijk weer voluit lachen”
Een vlag in mijn gezicht
Ik sta weer voor de spiegel, en kijk naar mijn gezicht. Het is achter de rug denk ik bij mezelf, ook al zit ik er nog middenin natuurlijk. Die hele grote witte pleister was als een vlag in mijn gezicht, en donderdagmiddag mocht die eraf. Razend benieuwd was ik, hoe het er uit zou zien.Continue reading “Een vlag in mijn gezicht”
Aanstelleritis
‘Het is geen openhart-operatie Cynt, zeg ik een keer of wat tegen mezelf, het is een schepje uit een redelijk groot hoofd. Plek zat, niet zo miepen’. Ik worstel met iets dat ogenschijnlijk niet groot is, maar voor mij gek genoeg wel zo voelt. Kanker en kwaadaardig, maar goed behandelbaar dus geen drama. Toch voelContinue reading “Aanstelleritis”
Dol op souvenirs
Ik kijk naar buiten, naar dat ontzettende druilige weer. Het regent, alweer. Mijn opgewekte ‘goed voor de tuin’ wordt nu wel een tikkie kansloos, want die tuin heeft zat water gehad zo langzamerhand. Het wakkert mijn verlangen aan, naar warmte en hele dagen buiten zijn. Ik heb behoefte aan blij, en aan zorgeloos. Heerlijk opContinue reading “Dol op souvenirs”
Onwerkelijk
Het voelt alsof het al achter de rug is, terwijl ik er nog doorheen moet natuurlijk. En ik vind het razend spannend, oprecht. Maar ik moet er vertrouwen in hebben, dat ze er weer wat moois van maken, van mijn toet. Dat moet gewoon. Die hap kwaadaardige cellen die eruit moet, dat zie je straksContinue reading “Onwerkelijk”
Gesnij in mijn gezicht
Ik had totaal geen zin om te rennen vanmorgen, zoals ik er de laatste weken eigenlijk steeds geen zin in heb. Ik wilde alleen maar lekker in mijn bed, onder de dekens, en vooral niets moeten. Dus ik ging, natuurlijk ging ik, want als ik ergens van op knap dan is dat van een rondjeContinue reading “Gesnij in mijn gezicht”
Veelzijdig
Om aan een ander uit te leggen hoe het voelt om zorg te verlenen is onmogelijk. Juist omdat het voor mij, na zoveel jaar zorgen, zo natuurlijk voelt. Maar er is niks gewoons aan, om aan een onbekend mens te zitten of een vreemde voordeur binnen te stappen. De ochtenden dat ik zorg ging verlenenContinue reading “Veelzijdig”