Category Archives: De pen van Poen

We kiezen elke dag wat af. Wat eten we vanavond, roze of groene sokken vandaag of toch maar met de auto in plaats van met de fiets. Tot het om levens-veranderende keuzes gaat. Dan begint het afwegen, lange voor-en tegenlijstjes, naar je hart luisteren of toch met dat hoofd kiezen? Wat laat ik zwaarder wegenContinue reading “Keuzestress”

Stiekem zie ik er altijd een beetje tegenop, tegen die kerstdagen, omdat er een bepaalde verwachting aan vast hangt waar ik opstandig van wordt. Elke emotie voelt altijd groter, zwaarder en heviger. Als ik mocht kiezen sloeg ik ze gewoon lekker over, die twee dagen. Al het sentiment, de emotie en het gemis, veel opgekloptContinue reading “Nieuwe dag”

Cynt, vind je het leuk om…? Zomaar onverwacht kreeg ik een vraag, of ik mee wilde doen aan de opnames van een videoclip. Iets met een achtergrondkoortje, playbacken en hilarisch. Wilde ik daar een zondag voor opofferen. Ha, wat denk je zelf 🙂 Wie mij een beetje kent weet dat ik geen seconde twijfelde. Ha,Continue reading “Zomaar een zondag”

Ik kan het zelf amper geloven, er gebeurd zoveel, mijn hoofd stroomt er van over. Van alles wat mooi is in mijn leven hoort dit er absoluut bij. Dat boek waar ik zo naar verlangde en dat nu aan het ontstaan is, meerdere zelfs. Al die pagina’s met al die letters die een verhaal vertellen.Continue reading “Zondagskind”

Er is maar weinig waar ik een grotere hekel aan heb dan aan het schoonmaken van de douche. Ik vind het gewoon een ondankbare klus, je loopt je gek te poetsen tot het kreng glimt en als je er vervolgens weer onder gaat staan is al dat werk weer door het putje verdwenen. ik vindContinue reading “Hulp in de huishouding”

Ergens kriebelt het al een hele tijd, maar ik kon de durf nog niet vinden. De durf om in mezelf te geloven en die eenmanszaak te starten. Het is nogal een ruige stap, dat vond ik zelf tenminste. Dat er ladingen mensen die dit elke dag in een vingerknip doen is een ander verhaal, voorContinue reading “Ik durf het”

Ik ben zo verschrikkelijk moe, van al het gekrakeel, van alle meningen en alle negativiteit. Dat realiseerde ik me gisteravond. We maken elkaar het leven zo zuur, en tranen van onmacht overvielen me. Ik voelde dat ik stil werd, dof van binnen, en ik lag als een dood vogeltje in een hoekje van de bank.Continue reading “Oog voor een ander”