Category Archives: De pen van Poen

We zuchten met zijn allen onder de huidige hittegolf. En hij is nog maar net een dag of twee oud volgens mij. Gelukkig wonen wij heel dicht bij het strand, ik moet er niet aan denken dat ik op een flatje midden in de stad woon met die warmte, horror lijkt dat me. Dichtbij datContinue reading “Hittegolf”

Zo’n hele lege dag, waarop je niks moet maar alles mag. Vandaag had ik bedacht dat dit zo’n dag zou worden. Geen gesop, geen verplicht gedoe, alleen maar doen waar ik zin in had. En wat was het zalig. Ik zou naar buiten gaan, zoveel was zeker. En omdat we zo waanzinnig mooi wonen isContinue reading “Zaligheid”

Ik heb een rotweek, door dat miezerige steentje. Mijn lijf voelt alsof er een vrachtwagen overheen is gereden. Vierentwintig uur volgepompt worden met een scala aan troep, maakt dat mijn lijf voelt als een chemische fabriek, gemangeld en uitgewrongen. Elke stap voelt zwaar en het enige dat ik wil is slapen. Oud en stijf enContinue reading “Oud en stijf”

Vanmorgen werd ik weer wakker in mijn eigen fijne bed. Ik ben maar vierentwintig uur opgenomen geweest in het ziekenhuis, maar die vierentwintig uur voelde als een wereld aan herinneringen. Elke minuut en elk contact heb ik zo intens ervaren. Of het waren de pijnstillers, dan kan ook 🙂 Tijdens die ene nacht werd erContinue reading “Eén nachtje”

De onverwachte dingen in het leven, ze staan zomaar ineens voor je deur. Gisterochtend zat ik blij op mijn fiets richting het werk, muziekje op mijn hoofd, niks aan het handje. Drie uur later lag ik in de ambulance richting het ziekenhuis. Acute koliekachtige pijn lieten me voluit kronkelen op de vloer van ons kantoor.Continue reading “Miezerig steentje”

Ik las gister een post op linkedin, en hij blijft maar door mijn hoofd zingen. Waar ik alleen maar de kern las, van haar dappere en kwetsbare verhaal, lazen heel veel mensen blijkbaar hele andere dingen. De hoeveelheid negatieve reacties waren voor haar ongetwijfeld overweldigend. Net als alle negatieve reacties, op de foto van LindaContinue reading “Bodypositivity”

Met een druk op de knop, is de hele wereld binnen handbereik. Maar door al die toegankelijkheid, worden we zo ongeveer doodgegooid. Met elke mening van ongeveer iedereen, over ongeveer iedereen. Luchthartig iets roepen lukt niet meer, het blijft uit ten treure rondgaan op het web. En ik wordt er oprecht doodmoe van. Elke dagContinue reading “Alle kleine beetjes”

Mijn oma was groot, op hun trouwfoto steekt ze dan ook boven mijn opa uit. In die tijd was in het wit trouwen niet gebruikelijk, oma stond dan ook heel statig en trots rechtop te stralen met een bontje om haar schouders. Naast mijn dikke bos krullen, gaf oma ook haar lengte aan mij door.Continue reading “Altijd opvallend”