Category Archives: De pen van Poen

Toen de realiteit van dat oma worden steeds een beetje prominenter aanwezig werd door de groeiende buik van onze oudste, keken de liefste en ik elkaar eens ernstig aan. Langzaam maar zeker tikte dat klokje van ons richting de zestig. Ongemerkt werden we steeds een beetje ouder. Maar tijdens dat ouder worden, werden we langzaamContinue reading “Gezondheid”

Ons buurtje is een fantastische, en ik reken me oprecht rijk met al die buurtjes. We zijn geen ‘we lopen de deur plat bij elkaar’ straatje, maar de warmte is wel altijd aanwezig. Tussen onze drukke schema’s door hebben we oog voor elkaar. Niemand uitgezonderd. Dat is een groot goed, zo’n buurtje, en zeldzaam. WeContinue reading “Elf november”

Deze buuf heeft de laatste tijd wat weinig over die leukerds van hiernaast geschreven. Buuf was druk. Overspoeld door werk, kleinkind en fysieke klachten bleef er bar weinig ruimte over voor iets anders. De ‘hoe deed ik dat vroeger toch, toen ik veel meer op mijn bord had’ overspoelde me. Blijkbaar raak je snel gewendContinue reading “Boeboe”

Heel lang was ik er van overtuigd dat als ik die teugels maar stevig genoeg in mijn handen zou houden, dat ik dan de controle had. Over alles wat er in mijn leven zou gebeuren of daardoor niet zou gebeuren. Wat een schaap was ik Elke dag was ik druk bezig om alles en iedereenContinue reading “Lelijk eendje”

Op die vroege zondagochtend vroeg ik me oprecht af waarom ik dit ook alweer ging doen. Na een heerlijk feestje de zaterdagavond ervoor, was het ineens zondagochtend. De zondagochtend Ik was vooral lui, op zijn zondags, maakte een pan verse tomaten-paprikasoep en hield met een schuin oog de klok in de gaten. Nog maar vierContinue reading “Vikingday”

Vanmorgen las ik een post van een zelfstandig ondernemer, en dat was geen succesverhaal. Verre van zelfs. Ik vond het een verademing. Ook al gun ik hem een overvloed aan voorspoed, en hoop ik oprecht voor hem dat het nog komt, nu was het waardeloos. Hij gaf heel eerlijk toe dat dit zelfstandige leven hemContinue reading “Mislukkeling”

Haar ogen ontmoeten de mijne. Die van haar zijn oud en glazig. Troebel. Er is veel wat ze niet meer kunnen zien. Haar gezicht is getekend door rimpels, haar rug kromgebogen door ouderdom. De sprankel die in haar ogen huist is echter amper achttien en ik lees er een wereld van genieten in. Haar hoofdContinue reading “Ontmoeten”

‘Kan je iets eerder stoppen vandaag’? Het is vrijdagmiddag, en ik kijk vol verlangen uit naar mijn vrije dagen. Een weekeind vol met helemaal niks. Soms zijn die het allerfijnste. Weekeinden zonder afspraken, verjaardagen of andere ‘gezellige weekeindversnellers’. Deze zaterdag en zondag waren nog een blank canvas. En nu krijg ik aan het eind vanContinue reading “Roots”

Het roze inpakpapier ontsnapt aan mijn wanhopige vingers, de chaos voor mijn ogen wordt groter in plaats van kleiner. Ik hoor mezelf een diepe zucht slaken. Passende cadeautjes kopen kan ik als de beste, het gezellig inpakken ervan is helaas een kwaliteit die ik ontbeer. Ik ben een rasechte  inpakmuts. Iets goed kunnen is fantastisch.Continue reading “Inpakmuts”