Category Archives: Werken in de gezondheidszorg

Hij was een binnenvetter, over zijn gevoelens praten deed hij niet. Als je vroeg hoe hij zich voelde, ging het altijd goed. Het ziek zijn mergelde zijn lijf ongenadig uit, en zijn pijn nam zienderogen toe. Soms mocht ik hem wassen, dan wist ik dat hij een goede dag had. Als ik niks voor hemContinue reading “Onmacht”

Regelmatig schrijven de kranten met schreeuwerige koppen dat de gaten in de roosters van de #thuiszorg en verpleeg-en verzorgingshuizen bijna niet meer te dichten zijn. Goedemorgen denk ik dan, is dat nieuws? Want dat is al jaren een moeizame klus, het dichten van die roosters. Zolang als ik me kan herinneren was er altijd welContinue reading “Eeuwige krapte”

Met een gekromde rug loopt ze behoedzaam de kamer in. Ik vraag hoe ze geslapen heeft vannacht. ’Onrustig kind’ zegt ze ’soms heb je weleens zo’n nacht’. Ik vraag wat ik voor haar kan doen, en help haar met haar hulpvraag. Ze gaat op de rand van haar bed zitten en kijkt me weemoedig aan.Continue reading “Verschillend maar toch ook niet.”

Hij was een vooraanstaand directeur geweest, en zat in allerlei besturen en cliëntenraden. En daarbij had hij een zeer krachtige persoonlijkheid. Was hautain soms, en immer overtuigd van zijn eigen gelijk. In de zorg rondom zijn moeder was in het verleden veel misgegaan, zijn mailverzoeken bleven liggen, en veel telefoongesprekken werden niet beantwoord. Het maakteContinue reading “Onbeschoft”

Tijdens mijn avonddienst ga ik een zorg opstarten bij iemand die in een woongroep woont. Geen idee wat ik me van een woongroep moet voorstellen, maar het maakt me absoluut nieuwsgierig.  #Thuiszorg is nooit saai. Het adres blijkt te liggen aan een brede landweg, richting duin en strand. Het is voorjaar en al donker. Ik houContinue reading “De rattenvanger van Hamelen”

Ik hoor de wekker gaan, en kreunend trek ik het dekbed over mijn hoofd, ik ben nog lang niet klaar met slapen. Tot een uur of één sliep ik heerlijk. Toen was het alsof het licht in mijn hoofd aanging, en ik aan werd gezet. Met dank aan die rommelende hormonen waarschijnlijk, lang leve deContinue reading “Lege batterij”

Ik sta voor een oud flatgebouw. Het is heerlijk buiten, ik ruik de lente. Ik stop jas en tas in mijn fietstas, verzet mijn fiets nog een stukje en treuzel nog wat. Ik haal diep adem, open de deur en stap de hal in. Het trappenhuis is donker en muf. De voordeur van zijn huisContinue reading “Die vuile lucht”

‘Jij laat zien hoe het voelt om in de ouderenzorg te werken’ zegt mijn dorpsslager ’want ik had werkelijk geen idee, tot ik jouw stukjes las. Het blijft door mijn hoofd zingen, die ene zin. Als ik aan de zorg denk, dan denk ik vooral aan de kwetsbaarheid. Aan al die mensen, die ineens voorContinue reading “Helder beeld”

Ze zit al voor het raam als ik aan kom lopen. Kwiek veert ze overeind en opent de deur.  ‘Kom binnen’, zegt ze, ‘ik zat al op je te wachten’. Ik ben aanbeland bij de laatste cliënt uit een lange ochtendroute, inmiddels is het ruim na enen. Na een ochtend voornamelijk praktisch zorgen voor is dit bezoekjeContinue reading “De ouderenzorg uit het verdomhoekje”

Ik verlang naar mijn bed, het loopt al tegen elven en mijn avonddienst zit er bijna op. Het voelt extra koud buiten, zo vanuit mijn warme autootje. Huiverend trek ik mijn jas wat dichter om me heen. De laatste cliënt van de avond is tevens een nieuwe, en zo’n eerste bezoek kost altijd wat meerContinue reading “Spannend”