In gedachten zie ik je zitten, eenzaam aan de keukentafel, je hoofd gebogen. Wanhoop en verdriet tekenen hun lijnen in je gezicht. Is er berusting, gelatenheid? Of is daar alleen nog het getik van de klok, seconden die voorbij vliegen terwijl dat ene moment steeds dichterbij komt. Wat zeg je als woorden ontoereikend zijn. AlsContinue reading “Hart huilt”
Yearly Archives: 2022
Kletsen
Hij begeleidde dagelijks uitvaarten, en ineens kwam zijn eigen begrafenis razendsnel dichterbij. Hij was gelaten na die glasheldere boodschap, dat het leven eindig was wist hij allang. Dat laatste stukje van zijn leven wilde hij vullen met liefde, zoveel als mogelijk. Doordat die tumor op een welhaast onbereikbare plek zat was behandelen of grover ingrijpenContinue reading “Kletsen”
Keuzes
‘Ik zie een burn-out, zegt ze tegen me, met dat hart van jou is niks mis’. Ik staar, ik voel het, en haar woorden gonzen door mijn hoofd. Als verdoofd loop ik weer naar huis. Al die fysieke klachten die ik had, die zaten dus gewoon tussen mijn oren. Eenmaal thuis huil ik, vol overgaveContinue reading “Keuzes”
Pechvogel
Met jas en tas sta ik in de smoezelige hal van een flatgebouw. Ik moet naar een adres op negen hoog. Dat zijn achttien trappen, als ik de automatisering oversla. Ik ben moe, aan het eind van een lange avonddienst, dus neem ik de lift, ik heb geen moed meer voor al die treden. TochContinue reading “Pechvogel”
Dierbare herinnering
Hij is stervende, we weten alletwee dat het niet heel erg lang meer zal duren. Toch houd hij zich met twee handen vast aan het leven, hij is nog lang niet klaar voor dat definitieve afscheid. Tijdens mijn late dienst wordt ik gebeld, zijn sonde zit verstopt. Hij heeft een bijzonder kwetsbare sonde die razendsnelContinue reading “Dierbare herinnering”
Niet alleen maar rozengeur
Ik had regelmatig een knoop in mijn buik tijdens het zorgen voor andere mensen. Werken in de zorg is heus niet altijd rozengeur en maneschijn. Dat is geen enkele baan tenslotte. Er waren genoeg momenten dat ik opgelucht op mijn fiets stapte, omdat het zorgverlenen achter de rug was. Het is verre van simpel omContinue reading “Niet alleen maar rozengeur”
Gedwongen
Ze woonde nog thuis, op de plek waar ze heel lang met haar man woonde en waar ze nu alweer jaren in haar eentje is. Kinderen kregen ze nooit en haar sociale netwerk is niet bestaand. Haar dagen vullen zich met studderen in haar eigen huis, met alleen haar eigen gezelschap. Zonder visite, zonder familieContinue reading “Gedwongen”
Waardevolle les
Ik was 23 toen ik ziek werd. En ik bleef maar ziek. Maandenlang bleef ik kilo’s afvallen. Uiteindelijk was ik nog maar een fractie van die gezonde Hollandse meid die ik ooit was geweest. Volgens mijn toenmalige huisarts zat het tussen mijn oren. Hij luisterde niet echt naar me en dat neem ik hem kwalijk.Continue reading “Waardevolle les”
Franse slag
‘Spreek ik met Sylvia’? Haar stem klinkt oud en breekbaar. Ik zeg dat ik Cynthia heet maar die naam vind ze veel te ingewikkeld. Hem herhalen lukt niet goed ondanks mijn pogingen om mijn naam duidelijk uit te spreken. ‘Ik dacht dat vandaag de hulp weer zou komen maar ik ben een week te vroegContinue reading “Franse slag”
Zorgliefde
Voor een buitenstaander is het niet te bevatten hoe het voelt om voor een ander te zorgen. Om intieme handelingen uit te voeren op een lichaam dat niet van jou is. Een gebroken lichaam, stuk voor altijd of stuk voor even. Die hele kwetsbare mens die jou meer dan ooit nodig heeft. Wij maken opContinue reading “Zorgliefde”