Lifecoaches en influencers schieten als paddestoelen uit de grond, in allerlei soorten en maten. Ik vind het soms bizar hoe snel de wereld veranderd. Wat die influencers betreft: ik krijg van het woord alleen al vlekken in mijn nek. Dat het tegenwoordig een trend is geloof ik best, maar ik vind het poppenkast. Noem meContinue reading “Hipperdepip”
Category Archives: De pen van Poen
Japie, reïncarnated
Voor iedereen die weleens met mij meeleest kent mijn gevecht met sprinkhanen in Frankrijk. Er is zelfs weleens geopperd dat die sprinkhanen een collectief brein hebben en elkaar inseinen om mij het leven zuur te maken. Hoe het ook zij: ik dacht het oprecht afgerond te hebben. De waarheid is echter huiveringwekkender. Momenteel zijn weContinue reading “Japie, reïncarnated”
Opgewonden
Ik heb kriebels in mijn buik, al weken. Ik vind het zelf nogal kinderachtig maar ik kan er geen fluit aan doen. Dus laat ik het heerlijk zijn. Sterker nog, ik omarm het. Twee jaar ging het niet door, ons volksfeest, en dat deed zeer. Alle mensen die net zo dol zijn als ik benContinue reading “Opgewonden”
Ik zorg
Een jaar of wat geleden lag ik volledig op een hoop, ik schaam me er niet voor, het schijnt menselijk te zijn. Mijn carrière is ook geen succesverhaal, ik ging naar school, werkte en twijfelde regelmatig aan de keuzes die ik had gemaakt. Ook niet uitzonderlijk. Ik begon niet aan een eigen bedrijf, verdiende geenContinue reading “Ik zorg”
Druifjes
De wonderen der natuur vind ik oprecht de wonderen der natuur. Ik zie ze alleen niet meer zoals ik ze vroeger waarschijnlijk wel zag. Dankzij die schattige peuter van hiernaast ontdek ik weer van alles. Het begint als ik een raam op de bovenverdieping openzet. Haar blijdschap als ze haar buuffie ontdekt is onbetaalbaar, blijContinue reading “Druifjes”
Hart huilt
In gedachten zie ik je zitten, eenzaam aan de keukentafel, je hoofd gebogen. Wanhoop en verdriet tekenen hun lijnen in je gezicht. Is er berusting, gelatenheid? Of is daar alleen nog het getik van de klok, seconden die voorbij vliegen terwijl dat ene moment steeds dichterbij komt. Wat zeg je als woorden ontoereikend zijn. AlsContinue reading “Hart huilt”
Keuzes
‘Ik zie een burn-out, zegt ze tegen me, met dat hart van jou is niks mis’. Ik staar, ik voel het, en haar woorden gonzen door mijn hoofd. Als verdoofd loop ik weer naar huis. Al die fysieke klachten die ik had, die zaten dus gewoon tussen mijn oren. Eenmaal thuis huil ik, vol overgaveContinue reading “Keuzes”
Niet alleen maar rozengeur
Ik had regelmatig een knoop in mijn buik tijdens het zorgen voor andere mensen. Werken in de zorg is heus niet altijd rozengeur en maneschijn. Dat is geen enkele baan tenslotte. Er waren genoeg momenten dat ik opgelucht op mijn fiets stapte, omdat het zorgverlenen achter de rug was. Het is verre van simpel omContinue reading “Niet alleen maar rozengeur”
Waardevolle les
Ik was 23 toen ik ziek werd. En ik bleef maar ziek. Maandenlang bleef ik kilo’s afvallen. Uiteindelijk was ik nog maar een fractie van die gezonde Hollandse meid die ik ooit was geweest. Volgens mijn toenmalige huisarts zat het tussen mijn oren. Hij luisterde niet echt naar me en dat neem ik hem kwalijk.Continue reading “Waardevolle les”
Dapper
Het is nog vroeg, deze zalige zonnige zaterdagochtend, en ik koetel op mijn gemak naar de bakker. Met mijn tassen vol vers spul loop ik even later weer richting thuis als ze aan komt lopen. Ik gok dat ze ongeveer van mijn leeftijd is. Als we elkaar bijna passeren valt ze. Ik zet mijn tassenContinue reading “Dapper”