Gistermorgen liep ik op mijn dooie gemakje naar onze dorpsslager, lichtelijk katerig, ik had de avond ervoor iets te diep in het glaasje gekeken. Het overkomt me af en toe op de vrijdagavond, na een gevulde werkweek, dat te diep in dat glas duiken. Met een lekker muziekje, een gezellig hapje en een glas vanContinue reading “Menselijkheid”
Category Archives: De pen van Poen
Gepubliceerd!
De dag begon eigenlijk helemaal waardeloos, zeldzaam maar waar. Ik sta eigenlijk elke dag blij op, en waarom ik in mineur was die dag wist ik echt niet. Prima geslapen, geen schokkende dingen gebeurd. En toch, niet blij toen die kijkers om half zes open gingen. Somberig zat ik aan mijn eerste bakkie, en ikContinue reading “Gepubliceerd!”
Dansen op het fietspad
Heb je wel eens het gevoel dat je iets doet wat vreemd en raar is en nogal afwijkt van ‘geaccepteerd gedrag’? Ik hoop het wel, echt, want een beetje gek geeft het leven kleur. Maar ja, dat vind ik. Kleuren buiten de lijntjes, ik ben er dol op. Maar dat gevoel, dat ik een beetjeContinue reading “Dansen op het fietspad”
Gecrashed!
Het is nat buiten, het regent inmiddels al uren, hier in Friesland. Alles is drassig en de plassen op het grasveld beginnen zich gestaag uit te breiden. Om een weekeind te gaan kamperen blijkt niet zo’n hele slimme beslissing geweest te zijn, maar we wilden zo graag. Te graag blijkt nu, we hadden beter gewoonContinue reading “Gecrashed!”
In tweeën gedeeld
Het klinkt wellicht een beetje gek, maar voor mij was mijn gezicht een hele poos een tikkie in tweeën gesplitst. Mijn litteken en de rest van mijn gezicht waren nog niet helemaal een geheel. Als ik geslapen had bijvoorbeeld voelde het geopereerde gedeelte steeds weer dik, en deed het zeer. En nog steeds is datContinue reading “In tweeën gedeeld”
Wreed en donker
Verbijsterd, dat is ongeveer hoe ik me voel, verbijsterd en nog zoveel meer waar ik de woorden niet voor vind. Ik ben verbijsterd door die enorme hoeveelheid zinloos geweld dat zich als een olievlek lijkt te verspreiden. Vies, zwart en akelig hecht het zich keer op keer, aan steeds meer mensen. Uitwissen of wegvegen luktContinue reading “Wreed en donker”
Fijn eenvoudig
Ooit had ik de illusie dat ik mijn leven een bepaalde kant op kon sturen, als ik die teugels maar stevig genoeg in mijn handen hield. Wat een schaap, denk ik nu wel eens, dat ik de angst liet regeren in plaats van de spontaniteit. Wie doet er nou nooit eens iets onhandigs of springtContinue reading “Fijn eenvoudig”
Geluksgevoel
De wind geeft me een extra duwtje in de rug, mijn tenen vleien zich op de metalen trappers, en ik heb het gevoel dat ik vlieg. Het is voor mij het ultieme gevoel van vrijheid, fietsen op mijn blote voeten, en dat is al zo sinds ik een jong meisje was. Die diepgewortelde sensatie voeldeContinue reading “Geluksgevoel”
Dat eeuwige gevecht
Dat ik het schrijven van een boek danig heb onderschat is me inmiddels wel duidelijk. De ruwe versie is bijna af hoor, en het is wel echt leuk geworden. Vind ik dan he?! Sommige passages raken me, omdat ik me er oprecht over verbaas dat ik ze heb geschreven. Het maakte me trots en blijContinue reading “Dat eeuwige gevecht”
Vier weken verder
En zomaar ineens ben ik vier weken verder, vier weken sinds dat gesnij in mijn gezicht. Elke ochtend kijk ik even in de spiegel, of mijn litteken er rustig uitziet. Want een ruime week nadat de hechtingen eruit waren gegaan werd alles ineens wat dik, en zag het er vreemd uit. Begon het weer teContinue reading “Vier weken verder”