Category Archives: Werken in de gezondheidszorg

Soms loopt ze elke vijf minuten naar de keuken voor dezelfde taak. Wil ze steeds opnieuw de piepers alvast jassen voor die avond. Vergeet ze haar medicatie, of ze al gegeten heeft en hoe dat ook alweer werkt met dat broodje smeren. Hoe ze haar eigen lijf moet wassen. Ze vind de weg naar huisContinue reading “Beloning”

Zijn wangen verschieten van bleek naar vurig als ik zijn slaapkamer binnen kom lopen. Ik glimlach bemoedigend en hoop dat ik rust en vertrouwen uitstraal. Waarschijnlijk ziet hij alleen een jong ding in een verpleegstersuniform. Twintig ben ik als ik in een revalidatiecentrum ga werken. En ook al heb ik dan al een jaar ofContinue reading “Broekkie”

Vol enthousiasme doet ze de voordeur voor me open.’Zachtjes hoor zuster, want opa slaapt. Hij had nachtdienst vannacht’. Onder dit dak huizen drie generaties. In sommige culturen heel normaal, in de Nederlandse gebeurd het inmiddels ook steeds meer. Noodgedwongen vaak. Voor dit gezin is het een bewuste keuze. Haar oma zit op de bank opContinue reading “Op de fiets”

Het is zondagochtend en nog stil op de afdeling, de meeste mensen die bij ons wonen slapen nog. Als ik na de overdracht de afdeling oploop zie ik haar kamerdeur op een kier staan. Ik klop aan en steek vervolgens mijn hoofd om de hoek van de deur. Ze zit op de rand van haarContinue reading “Zondag”

Zodra de schuifdeuren van de zorglocatie opengaan dwarrelen pianoklanken me tegemoet. Ik ben dol op muziek en heb een onvervalst zwak voor de piano, als jong meisje wilde ik niets liever dan piano leren spelen. Niet gelukt helaas, ik heb er geen aanleg voor. Zonder enige twijfel volg ik het geluid, op de gok slaContinue reading “Vervoering”

Ik vind het heerlijk om goed nieuws te brengen. Te vaak zag ik verdriet dat rauw en bruut zijn werk deed.  Iets positiefs mogen overbrengen is daarom fantastisch In dit geval ging het om een echtpaar. Plekken voor ‘fijn samen’ zijn zeldzaam, als die dus ineens langskomt is dat mooi. Ik voelde een kriebel in mijnContinue reading “Goed nieuws”

Bijna elke dag fietst hij ons huis voorbij. Gebogen over zijn stuur, zijn sjaal wapperend als een op hol geslagen vlag in zijn kielzog, trapt hij doelgericht onze straat door. En ik weet precies waar hij heen gaat. Hij is onderweg naar zijn vrouw Mona. Of beter gezegd naar haar graf. Ik voel bij mezelfContinue reading “Mona”

Ze is ziek en jong. Veel te jong om te sterven. Het leven heeft echter geen boodschap aan veel te jong. De decembermaand is wat sentiment betreft extra hardvochtig. Je wordt om de oren geslagen met je gemis. Er is geen ontkomen aan, hoe graag je dat ook zou willen. Ook bij mij komt andermansContinue reading “Winterbijzonder”

Vanmorgen las ik een oproep van een andere verpleegkundige. Zij vroeg aan de huidige ZZP-ers of ze hun diensten niet zo kort van tevoren af wilden zeggen. Het riep bij mij een tsunami aan herinneringen op. Want zolang als ik in de zorg werk, en dat is al bijna veertig jaar, zijn open diensten eenContinue reading “Sommige dingen veranderen nooit”

‘Meen je dat’? Ik hoor van alles in zijn stem. Blijdschap, ongeloof en verdriet. Ik hoor vreugdetranen en hele dikke tranen van gemis. Tranen veroorzaakt door het verlies van de gezondheid van zijn kind. Het bleef achter aan de voet van dat heftige ongeluk, en sloeg een diepe rauwe wond. Wat er restte, daar moestenContinue reading “Troostende druppel”