‘Je ziet er bijna niks meer van Cynt’. Ik hoor het heel regelmatig en ik vind het lief en oprecht. Heel veel mensen weten hoe spannend ik het vond, dat gesnij in mijn gezicht, en het is inderdaad wonderbaarlijk mooi genezen. Ik ben een bofkont en dat weet ik dondersgoed. Zelf zie ik het wel,Continue reading “Te lang wachten”
Author Archives: Cynthia Poen
Boven verwachting
Vanmorgen stond ik voor de spiegel, en ik moest grijnzen om de blik in mijn eigen ogen. Dat ik die door mij geschreven letters in een boek heb weten te krijgen vind ik nog steeds ongelofelijk. Inmiddels heb ik zelfs een stapeltje van dingen die ik zelf of deels zelf heb geschreven. Een stapeltje notabene!Continue reading “Boven verwachting”
Advies van een kopje thee
Hele onverwachte gebeurtenissen zetten je soms heerlijk aan het denken. Vanmorgen was dat door het zetten van een simpel een kopje thee, want tegenwoordig staan er vragen op dat theelabeltje. Lees je die weleens, die vragen? Hij was leuk, vanmorgen, en ik kon niet anders dan grijnzen. ‘Welk advies zou jij je jongere zelf geven’Continue reading “Advies van een kopje thee”
Oefenkilometers
Ik ben nogal van de eenvoud, voortbewegen doe ik het liefst met mijn eigen benen. Gaat niet heel snel maar ik hoef nooit bang te zijn voor lekke banden, lege benzinetanks of drukte op de weg. Ik loop gewoon van A naar B en dat vind ik heerlijk. Daarbij ruimt dat hoofd van mij zichzelfContinue reading “Oefenkilometers”
Gestart!
Ik vond het stiekem best spannend, als ik eerlijk ben, om te starten. Want het lopen doe ik in mijn uppie. Niet dat het lopen zelf nou zo spannend is maar in een voor mij onbekende omgeving een flink eind lopen, ging ik dat leuk vinden? Thuis loop ik ook altijd alleen, muziekje mee enContinue reading “Gestart!”
Het Pieterpad
Mijn bundel heeft me zelfvertrouwen gegeven. Als ik een boek kan schrijven, dan ligt er misschien nog veel meer voor me in het verschiet. Er dwarrelen wel meer doelen in mijn hoofd rond die ik zou willen behalen maar het Pieterpad lopen staat al een poos op mijn verlanglijstje. Nederland is prachtig en tijdens datContinue reading “Het Pieterpad”
Niet eentje
Zijn ogen lachen, tussen een lading rimpels door knipoogt hij naar me. Ik grijns terug en help hem overeind. Vanavond lukt dat maar moeizaam, hij is moe en het lopen gaat trager dan anders. Als hij eenmaal op het stoeltje van de traplift zit krijgt hij weer praatjes, dat is altijd een fijn moment. IkContinue reading “Niet eentje”
Mijn dierbare fiets
Hemelsblauw was ie, en zo snel en elegant als een fiets maar kon zijn. Mijn allereerste racefiets was een pracht en de helft ervan had ik helemaal zelf bij elkaar gespaard. Die eerste prachtfiets vergeet ik nooit meer, net als die ene waar ik dat rottige ongeluk mee kreeg. Die had een Brooks zadel, manContinue reading “Mijn dierbare fiets”
Spierwit
Ik mijmer me tijdens onze reizen helemaal te pletter. Daar is tijd zat voor want de liefste rijd en ik ben voor al het randgebeuren. ‘Stop linksaf’ roepen als ik een leuke camping voorbij te zien komen, die soms alsnog vol treurnis blijkt te zijn. Broodjes en ‘diesel van je handen veegwipes’ paraat hebben wanneerContinue reading “Spierwit”
Gammel en gammeler
We zijn toch niet meteen naar huis doorgereden, en daardoor zijn we op een prachtige plek beland vlak aan de grens. Als een oase voelt het hier, een oase aan rust. Dus plakten we er nog een nachtje aan vast en verkenden we vandaag de omgeving die hier beeldschoon is. De mussen vallen inmiddels doodContinue reading “Gammel en gammeler”