Jaren geleden werkte ik een in een hospice. Een prachtige uitvinding vind ik dat, het hospicehuis, toen ik er voor het eerst binnenstapte was ik diep onder de indruk van de schoonheid ervan en de gedachte erachter. In die periode zorgde ik voor een meneer die hield van klassiek, van prachtige donkere klanken, meeslepende metContinue reading “Het wonder van muziek”
Author Archives: Cynthia Poen
Ontdekkingsreis
Het liefst schreeuw ik het van de daken, zo bijzonder vind ik het zelf. Want pasgeleden was het zover, eindelijk begon mijn ontdekkingsreis. Heel veel van wat ik heb geschreven wordt een boek, een hele echte 🙂 Na contact zoeken, een datum prikken voor een belafspraak waar ik nog maanden op moest wachten en heelContinue reading “Ontdekkingsreis”
Onveilig
Stiekem ben ik best een angsthaas en sommige situaties ontloop ik daarom. Laat in de avond in mijn uppie over straat gaan, ik ben geen fan. Dat roept een automatische reactie op dat ik dan eerder gevaar loop. Vroeg in de ochtend op straat zijn boeit me dan weer helemaal niks. Gek natuurlijk, het donkerContinue reading “Onveilig”
Imperfectie
Afgelopen week was ik op zoek naar een knappe foto van mezelf, de foto komt op de omslag van een boek, mijn boek ( jaaaaaa het gaat echt gebeuren :-)). Nogal een ding dus. Ik ben overkritisch op mezelf wat dat betreft, dus was een keuze maken weer een ouderwets gevecht. De liefste koos volContinue reading “Imperfectie”
Omdenken
Als ik tegen iemand zeg dat ik verpleegkundige ben, krijg ik bijna altijd de vraag in welk ziekenhuis ik werk. Ik moet er altijd een beetje om grinniken, maar het zegt alles over het beeld dat er heerst ten aanzien van de verpleegkundige, die werkt blijkbaar altijd in een ziekenhuis. Dat er ook heel veelContinue reading “Omdenken”
Lichtelijk beschaamd
Buiten zijn is mijn redding, oprecht, voor van alles. Soms ga ik naar buiten om mijn hoofd leeg te maken en soms ben ik zo blij als ik wakker wordt dat ik niet anders kan dan de frisse lucht in. Naar buiten, zomaar wat lopen en genieten van mooie luchten, mooie natuur of ons mooieContinue reading “Lichtelijk beschaamd”
Nutteloos
Ik had vorige week een onvervalste sombere ochtend te pakken, zo’n dag waarbij alles ineens heel erg nutteloos voelt. Geen dagen om een tikkie tegenop te zien, geen gezellig samenkomen met vrienden om me op te verheugen. En nog lang geen lente. Niks leuks of spannends in het vooruitzicht, er was gewoon even niets meer.Continue reading “Nutteloos”
Oprecht geloof
Ik geloof niet in een god. Tijdens mijn dagelijks bestaan hang ik geen enkel geloof aan, ondanks die katholieke opvoeding. Dopen, eerste communie, ik heb het allemaal doorlopen, maar houvast gaf het me niet. Vroeger vond ik het vooral eng dat iemand me blijkbaar in de gaten hield 😉 Toch is er wel iets vanContinue reading “Oprecht geloof”
Reuzenstappen
Als ik terugkijk op de laatste dertig jaar zie ik reuzenstappen tussen wie ik was en wie ik uiteindelijk ben geworden. Door alles wat het leven me voorschotelde.Toen ik moeder werd bijvoorbeeld, toen ontdekte ik ineens een hele nieuwe kant van mezelf. Dat hart van mij bleek oneindig groot en barstensvol liefde, ik stroomde erContinue reading “Reuzenstappen”
Emotionele tuttebel
Onderhuids voel ik het stromen, als hete lava zoekt al mijn emotie een uitweg. Het is ongetwijfeld te wijten aan mijn onvoorspelbare hormonen, of aan de tijd van het jaar. Ik ben nogal gevoelig voor de weemoed van weer een jaar ten einde en die hormonen, don’t het me started 😉 Om de haverklap voelContinue reading “Emotionele tuttebel”