Dat laatste ‘dat moet echt nog’ project is van start gegaan. En daar hebben we lang zin voor moeten zoeken. Weer stof, weer puin wegbrengen en weer bedenken ‘hoe willen we het en hoe krijgen we het zo mooi’. Het is niet voor het eerst dat we iets wat heel oud is slopen, en erContinue reading “Het laatste kreuntje”
Category Archives: De pen van Poen
Onbehaaglijk
De laatste weken bekroop me een nieuw gevoel, en eentje waar ik niet heel gelukkig van werd. Na alles wat ik al had overwonnen bleek ik toch ineens in een oude valkuil te zijn getrapt. Vasthouden waar ik eigenlijk los moet laten. Via dat #Stapbudget was ik begin dit jaar een #schrijfopleiding gestart. Echt heelContinue reading “Onbehaaglijk”
In de bieb
Als jong meisje was ik vaak te vinden in de bieb. Met een tas vol ongelezen schatten snelde ik dan weer naar huis. Ik wist in mijn hoofd vaak al met welk boek ik wilde beginnen, en tijdens die tocht naar huis was ik volop aan het voorpretten. Eenmaal thuis kroop ik in een stoelContinue reading “In de bieb”
Alleen
Met een noodvaart vliegen ze me voorbij. Groepjes fietsers, kwebbelende lopers of slierten wandelaars in tweetallen. En ik vraag me dan altijd af of het heel erg raar is, dat ik daar niet naar verlang. Of ik een afwijking heb of een rare snuiter ben. Stiekem maakt het me jaloers. Ik zou best zo willenContinue reading “Alleen”
Het stigma van dat schoolniveau
Vanmorgen las ik een post op #LinkedIn die bij mij een vloedgolf van oude herinneringen losmaakte. De post ging over studiekeuzes, over het schoolniveau van je kinderen en de waarde die er in deze maatschappij aan wordt gehangen. Kijk maar naar de Cito-toets. Of naar de standaard vragen die je krijgt op verjaardagen of feestjes,Continue reading “Het stigma van dat schoolniveau”
Krijg de zenuwen…
Ik heb weer eens wat. Ik weet het hoor, ik krijg er ook het heen en weer van. Maar als ik mijn stukjes teruglees is net alsof het in mijn leven vooral feest en ladida is. Nee dus. Sinds ze dachten dat ik een nierbekkenontsteking had is er inmiddels alweer een week of wat verstreken.Continue reading “Krijg de zenuwen…”
Onvermogen
‘Zorgen jullie vanaf nu maar voor haar, ik ga naar huis’. Hij is 92 en verblijft met zijn echtgenote bij ons op de afdeling. Ze kwamen direct vanuit het ziekenhuis bij ons wonen. Hand in hand liepen ze, ondersteund door familie, de afdeling op. Maar hij vind het nu wel mooi geweest. Hij mist zijnContinue reading “Onvermogen”
Klaar met verbouwen
Ik weet niet of één van jullie weleens zijn huis zelf verbouwd heeft. Wij deden het meer dan eens. Waarom? Dat vroegen wij onszelf ook af, met enige regelmaat zelfs. Zelf klussen is keihard werken. Maar soms lopen dingen nou eenmaal zo. Af en toe moet je keuzes maken, en die zijn niet altijd leukContinue reading “Klaar met verbouwen”
Uniek
Ik weet al een hele poos dat ik inwisselbaar ben. Op het werk natuurlijk Vroeger dacht ik altijd dat ik daar niet gemist kon worden. Dat ik een bijzondere kwaliteit meebracht en dingen deed die niemand anders kon. Wat een onzin Als ik er niet ben om mijn werk te doen, dan doet iemand andersContinue reading “Uniek”
Schrijver
‘Jij bent altijd zo makkelijk in de omgang’.Ik hoor het met enige regelmaatDe meeste mensen zien mij als een allemansvriend Vrolijk en altijd geïnteresseerd in anderenOprecht en liefdevol Het klopt als een busMaar soms is het bewust eenrichtingsverkeer Want mezelf delen blijf ik lastig vindenIk zag al veel te vaak afwijzing of desinteresse in de ogenContinue reading “Schrijver”