Category Archives: De pen van Poen

Op die vroege zondagochtend vroeg ik me oprecht af waarom ik dit ook alweer ging doen. Na een heerlijk feestje de zaterdagavond ervoor, was het ineens zondagochtend. De zondagochtend Ik was vooral lui, op zijn zondags, maakte een pan verse tomaten-paprikasoep en hield met een schuin oog de klok in de gaten. Nog maar vierContinue reading “Vikingday”

Vanmorgen las ik een post van een zelfstandig ondernemer, en dat was geen succesverhaal. Verre van zelfs. Ik vond het een verademing. Ook al gun ik hem een overvloed aan voorspoed, en hoop ik oprecht voor hem dat het nog komt, nu was het waardeloos. Hij gaf heel eerlijk toe dat dit zelfstandige leven hemContinue reading “Mislukkeling”

Haar ogen ontmoeten de mijne. Die van haar zijn oud en glazig. Troebel. Er is veel wat ze niet meer kunnen zien. Haar gezicht is getekend door rimpels, haar rug kromgebogen door ouderdom. De sprankel die in haar ogen huist is echter amper achttien en ik lees er een wereld van genieten in. Haar hoofdContinue reading “Ontmoeten”

‘Kan je iets eerder stoppen vandaag’? Het is vrijdagmiddag, en ik kijk vol verlangen uit naar mijn vrije dagen. Een weekeind vol met helemaal niks. Soms zijn die het allerfijnste. Weekeinden zonder afspraken, verjaardagen of andere ‘gezellige weekeindversnellers’. Deze zaterdag en zondag waren nog een blank canvas. En nu krijg ik aan het eind vanContinue reading “Roots”

Het roze inpakpapier ontsnapt aan mijn wanhopige vingers, de chaos voor mijn ogen wordt groter in plaats van kleiner. Ik hoor mezelf een diepe zucht slaken. Passende cadeautjes kopen kan ik als de beste, het gezellig inpakken ervan is helaas een kwaliteit die ik ontbeer. Ik ben een rasechte  inpakmuts. Iets goed kunnen is fantastisch.Continue reading “Inpakmuts”

‘Welke les zou je graag mee willen geven aan de huidige generatie jongeren’, vraagt ze. Mijn eerste gedachte bij dat soort vragen is standaard dat ik de wijsheid mis om hier antwoord op te geven. De echte wijsheid die nodig is voor deze vraag. Toch graaf ik even, en mijn reactie op haar vraag komtContinue reading “Wijze lessen”

Ze suizen me voorbij, met een bloedgang, hun ogen schuin op de mobiel die stevig in hun handpalm ligt. Af en toe dwalen hun ogen even naar de weg om vervolgens weer op hun mobiel te belanden. Die telefoon die nog zoveel geheimen heeft, en die ontdekt moeten worden. Vrienden op de app, een prilleContinue reading “Snel”

Die kruimel van hiernaast groeit weer richting haar volgende fase, het middagslaapje moet er langzaam maar zeker aan geloven. Deze tante is na een flinke tuk namelijk nog goed voor een halve avond ‘mamaaaaaa, slokje water, verhaaltje, knuffel’, en alles wat ze nog meer kan verzinnen. Ik moet er stiekem om grinniken want ik kanContinue reading “Slaapje”