Category Archives: De pen van Poen

Ik kan me nog weleens verloren voelen, in die almaar voortrazende wereld. Die gaat me te snel soms. Een constante stroom van prikkels en gebeurtenissen, het past me allemaal niet. Ik zoek naar een modus om weer rust in te bouwen. Nog meer rust. Mijn baan is een drukke. En het verslind me soms, deContinue reading “Natuur”

Hun stemmen klinken onnatuurlijk luid, het verbreekt ruw de serene stilte van de nacht. Ik ben meteen wakker en luister een poosje. Het gaat nergens over, zoveel is duidelijk. Kwajongens gebral en stoerdoenerij. De muziek gaat nog een tandje harder, het gebonk galmt door de straat. Ik vraag me af of ze zich realiseren datContinue reading “Nachtschreeuwers”

Vannacht lag ik wakker. ‘Wat nou als je weet dat er voor jou geen morgen meer komt’, dacht ik bij mezelf. Dat je nooit meer een oogverblindende zonsopgang meemaakt, nooit meer fijn wakker word voor de start van een nieuwe dag en nooit meer halfslaperig knus tegen je liefste aan kan kruipen. De gedachte aanContinue reading “Verliefd op het leven”

Steeds opnieuw zet ik stappen buiten mijn comfortzone. Ik verbaas me over de durf die ik tentoonspreid ten aanzien van al die nieuwigheid. Wat ooit is begonnen met een stukje schrijven over mijn werk, en dat eerste boek, verspreid zich langzaam maar zeker richting andere onontgonnen gebieden. Ik vind het zelf bizar, en meer danContinue reading “Podcast”

De auto staat voorgesorteerd alsof hij gaat afslaan. Ik ben onderweg naar de bieb om mijn tweede boek af te geven zodat hij kan worden toegevoegd aan de catalogus, en ik realiseer me dat deze auto wel erg lang twijfelt. De rij wachtenden achter het autootje groeit gestaag. ‘Die heeft vast pech, dat kleine blauweContinue reading “Levensgevaarlijk”

Ik geloof allang niet meer in de Sint, al heel erg lang niet meer. Maar het enthousiaste gebons op mijn voordeur werkt wel lekker sfeerverhogend in deze periode 🙂 Bij elke bons spring ik met een grote grijns van de bank. Hupsend van het ene been op het andere staat ze voor mijn neus. IkContinue reading “Bakkersmeisje”

Toen de realiteit van dat oma worden steeds een beetje prominenter aanwezig werd door de groeiende buik van onze oudste, keken de liefste en ik elkaar eens ernstig aan. Langzaam maar zeker tikte dat klokje van ons richting de zestig. Ongemerkt werden we steeds een beetje ouder. Maar tijdens dat ouder worden, werden we langzaamContinue reading “Gezondheid”

Ons buurtje is een fantastische, en ik reken me oprecht rijk met al die buurtjes. We zijn geen ‘we lopen de deur plat bij elkaar’ straatje, maar de warmte is wel altijd aanwezig. Tussen onze drukke schema’s door hebben we oog voor elkaar. Niemand uitgezonderd. Dat is een groot goed, zo’n buurtje, en zeldzaam. WeContinue reading “Elf november”

Deze buuf heeft de laatste tijd wat weinig over die leukerds van hiernaast geschreven. Buuf was druk. Overspoeld door werk, kleinkind en fysieke klachten bleef er bar weinig ruimte over voor iets anders. De ‘hoe deed ik dat vroeger toch, toen ik veel meer op mijn bord had’ overspoelde me. Blijkbaar raak je snel gewendContinue reading “Boeboe”

Heel lang was ik er van overtuigd dat als ik die teugels maar stevig genoeg in mijn handen zou houden, dat ik dan de controle had. Over alles wat er in mijn leven zou gebeuren of daardoor niet zou gebeuren. Wat een schaap was ik Elke dag was ik druk bezig om alles en iedereenContinue reading “Lelijk eendje”