Zij is ernstig ziek, hij ziet zijn leven niet voor zich zonder haar. Ze willen dat onvermijdelijke einde samen aangaan en dat willen ze al jaren. Al sinds ze weten dat het niet heel lang meer duurt zijn de gesprekken doelgerichter geworden, praktischer. Voor een weggaan hand in hand. Hun levenspad was grillig, vol verwoestingContinue reading “Samen”
Yearly Archives: 2024
Routine
Ik ben dol op een vleug van routine in mijn werk, ook al is dat lastig als je met mensen werkt. Die routine zoeken lijkt wellicht een tikkie vreemd, maar de herhaling helpt me om mijn werk zo optimaal mogelijk te doen. Op de dagen dat ik dienst had vond ik het fijn om eenContinue reading “Routine”
Opluchting
Ik ben geen schrijver, geen echte in ieder geval, en als ik heel eerlijk ben is die gedachte een opluchting. Die lat kan meteen heerlijk naar beneden, er zijn geen verwachtingen waar ik aan moet voldoen en ik ben volledig vrij in ‘wat wel of wat niet’. Aan mij is er niets literairs, ik hebContinue reading “Opluchting”
Vervuld deel 7
Op de rand van het fonteintje lag een nieuwe predictor. Bij elke plas hield ze steeds een ongebruikte onder de straal. En bij elke test verschenen er na een poosje twee streepjes. Twee streepjes die haar leven de vervulling zouden geven waar ze vol hartstocht naar verlangde. Ze was zo opgetogen geweest toen ze hemContinue reading “Vervuld deel 7”
Vervuld deel 6
Doortastend liep ze door de keuken, ergens achterin een van de kastjes moest ze nog een pot hebben, dat wist ze absoluut zeker. De gedachte aan die ene nacht riep een gevoel van schaamte bij haar op. Ze was aangeschoten geweest, en na die vurige vrijpartij had ze de rest van de nacht boven deContinue reading “Vervuld deel 6”
Tamme Toos
#IBD zie je niet aan de buitenkant. Wat voor mij fijn is want ik negeer het met verve. ‘Ik heb een ziekte maar ik ben het niet’, roep ik altijd. Hoe minder aandacht ik eraan besteed hoe beter, en dat levensmotto bevalt me prima. Toch fluit mijn lijf me weleens streng terug, ondanks alle kapstokkenContinue reading “Tamme Toos”
Even niks
Het voorjaar voelt bij tijd en wijlen nog ver weg en elk zonnestraaltje ontvang ik daarom onder luid gejuich. Het lijkt langer te duren voor het wat warmer word. Langer dan voorgaande jaren. Somber en grijs voeren al veel te lang de boventoon. Toch besloten we te gaan kamperen. In onze zwarte schoonheid liggen weContinue reading “Even niks”
Een nieuw begin
Schrijven is persoonlijk, en dat geld zeker voor mij, Ik stop mijn hart in alles wat ik schrijf. En dat ging de laatste tijd moeizaam. Het plezier was eraf. Gister was het moment dat ik definitief een streep heb gezet onder mijn tweede boek. Dat klinkt wat dramatisch maar voor mij voelt het als eenContinue reading “Een nieuw begin”
Vergeten
De laatste tijd kon ik mijn ‘ja fijn’ niet meer vinden. Moe had de overhand. Soms zijn daar van die periodes, ook bij mij. Zelfs bij mij. Het was druk in mijn hoofd, na een roerige periode in werk en privé, en zodra dat woelige water wat kalmer wordt doorvoel ik het pas echt. ZoContinue reading “Vergeten”
Beloning
Soms loopt ze elke vijf minuten naar de keuken voor dezelfde taak. Wil ze steeds opnieuw de piepers alvast jassen voor die avond. Vergeet ze haar medicatie, of ze al gegeten heeft en hoe dat ook alweer werkt met dat broodje smeren. Hoe ze haar eigen lijf moet wassen. Ze vind de weg naar huisContinue reading “Beloning”