‘Hi, jij bent Cynthia toch’? De liefste en ik staan in een kroeg, te kijken naar een optreden van een vriendin, als ik aangesproken wordt. Ik knik wat schaapachtig van ja. Het is een spannend moment want ik weet niet wat er nu gaat volgen. Voor hetzelfde geld hebben we samen geknikkerd en ben ikContinue reading “Hoge drempel”
Category Archives: Mijn schrijversleven
Live vind ik lastig
Ik heb het altijd lastig gevonden om ruimte te nemen voor mezelf. Nog steeds. Lijfelijk op de voorgrond staan past niet bij me, achter de schermen of in de schaduwen verblijven voelt beter. Als ik een geschreven reactie krijg op alles wat ik schrijf voel ik dat weer levensgroot. Die complimenten kan ik in alleContinue reading “Live vind ik lastig”
Onhandig
Zo af en toe probeer ik nog weleens iets te leren wat buiten mijn capaciteiten ligt. Onhandig begeef ik me op een pad die niet als de mijne voelt. Soms werkt het, vaker werkt het niet. Zoals die bundel creëren. Zonder de hulp van stichting ‘Uit je ervaring‘ was het me niet gelukt. Dank jeContinue reading “Onhandig”
Vooruit met frisse moed
Na mijn meltdown van gister heb ik mezelf weer opgeraapt. Geen zin om te blijven hangen in al het geneuzel. Ook dat past echt bij wie ik ben. Mijn volgende stap is al uitgedacht, tijdens dat rondje duin vanmorgen. Vanzelfsprekend deed ik dat tijdens het wandelen. Soms moet je daar niet al te snel meeContinue reading “Vooruit met frisse moed”
Caat Kordaat 1 jaar
Precies een jaar geleden zette ik mijn krabbelbegon ik ‘voor mezelf’Caat Kordaat was geboren 🤎 Op voorhand had ik me voorgenomen het vooral ‘op zijn Cynts’ aan te pakkenVol enthousiasme, zoals de mensen om me heen mij ook kennenMaar wel volledig op mijn eigen manier En zo is het ook gegaan 💚 Inmiddels schrijf ikContinue reading “Caat Kordaat 1 jaar”
Niets liever
Een schrijver wil niets liever dan gelezen worden. Zo is het voor deze schrijver tenminste. Het is ongekend leuk om een reactie te krijgen van iemand die iets van je heeft gelezen. En het is verwarrend, onzeker en eenzaam. Huh? Ik hoor het je denken. Maar zo is het, echt. Juist omdat mijn schrijfsels zoContinue reading “Niets liever”
Door de ogen van…
Goede zorg is van belang Warme zorg maar vooral ook passende zorg Ik was zestien toen ik in de gezondheidszorg ging werken Een guppie, een absolute snotneus Ik wist nog maar weinig van echt leed, de ruwe rauwheid van verdriet Wist überhaupt amper iets, niet van zorg verlenen of van het leven an sich MaarContinue reading “Door de ogen van…”
Verwoestend
‘Hij zal wel weten wat hij doet’. Ze schenkt wat onhandig nog een glas vol, een guts rode wijn verstoort het complexe patroon en verdwaalt over het tafelkleed. ‘Je weet toch hoe hij is. Die man kan alles. Hij ademt geniaal’. Rosa probeert haar blik te vangen, maar ze slaat haar ogen neer. ‘Maeve, jemig,Continue reading “Verwoestend”
Zuster Kordaat ❤️ schrijft
Ik zoek al een poosje naar een andere naam voor mijn FacebookpaginaEen goeieDie pagina waar ik al mijn schrijfsels post Maar eigenlijk dekt niets de ladingNiet echt ‘Wat is je doelgroep’, zei iemand laatst weer eens tegen me‘UhUh doelgroep’?Ik doe gewoon wat goed voelt, ik heb geen doelgroepen, beoogde meer-of minderheden en wat niet‘Nou ikContinue reading “Zuster Kordaat ❤️ schrijft”
Het potten jam mysterie
Het voelde angstig, het niet weten. In eerste instantie hadden ze er nog wat lacherig over gedaan, over die gezellige potjes met die vrolijke rode deksels erop. Zomaar ineens stonden ze daar, als een vervroegd sinterklaascadeautje. Pontificaal op hun bureaus. Niemand wist van wie ze kwamen, die zo op het oog zelf gebrouwde jammetjes, enContinue reading “Het potten jam mysterie”