Ik zit in een soort niemandsland, zo voelt het tenminste. Afwachten, ik haat het. Ik ben razend dankbaar dat ik thuis kan werken, want van teveel drukte om me heen wordt ik onrustig. Raar maar waar. Nu snap ik ook een beetje waarom mensen kluizenaar worden, dacht ik vanmorgen, want soms is alleen zijn nouContinue reading “Niemandsland”
Category Archives: De pen van Poen
Na de diagnose
Ik heb kanker, dacht ik vannacht, ik kan het maar moeilijk geloven. Dat k-woord, waar je zelf nooit mee geassocieerd wil worden, blijkt ineens in mijn lijf te zitten. Het is als een storm aan emotie, die van binnen woedt, en ik weet zelf niet goed hoe ik er mee om moet gaan. Grote emotiesContinue reading “Na de diagnose”
Bewust herdenken
Ik sta niet alleen op 4 en 5 mei stil bij de tweede wereldoorlog en de gruwelijke gevolgen ervan, maar rond die tijd altijd wel een stuk bewuster. De broer van mijn oma werd gefusilleerd in de #oorlog, en sinds de #stichtingoorlogsslachtoffers de details ervan achterhaalde, is de oorlog op een persoonlijke manier onze familieContinue reading “Bewust herdenken”
Een akelige boodschap
Dat ik veel uit mijn dagelijks leven met jullie deel gaat inmiddels bijna vanzelf. Toch moest ik bij deze blog echt weer drie keer slikken, want zou ik wel?? Maar ja natuurlijk, juist, want dat is het echte leven. Mooi en ook weleens minder mooi. Net zoals ik laatst ook een hele kwetsbare schreef, overContinue reading “Een akelige boodschap”
Afgesloten van emotie
Mezelf afsluiten van emotie, ik had het vroeger tot een kunst verheven. Al dat gevoel, dat ik vol overgave negeerde, stopte ik in een laatje, en dat laatje werd langzaam maar zeker een volle kast. Een jaar of wat terug, voelde het alsof die kast een ondergrondse bunker was geworden, vol onverwerkt verdriet, vol metContinue reading “Afgesloten van emotie”
Een soap of realiteit?
Soms krijg ik idee, dat ik stiekem in een slechte soap ben beland. Dat we met zijn allen in een schijnwereld leven. Zoals in die film met Jim Carrey ‘The Truman Show’. Want ik begrijp het gewoon niet, dit alles wat er momenteel gaande is. Alles rondom corona, de bezuinigingen die op tafel liggen rondomContinue reading “Een soap of realiteit?”
Ook zo’n last van ‘meh’…?
Door de bank genomen, ben ik nogal een enthousiaste. Een blij ei, wordt ik ook weleens genoemd, in de basis ben ik een heel positief mens. En dat is lekker. Komt ook doordat ik fan ben, fan van een passie hebben. Iets met volle overtuiging liefhebben, kan onmogelijk iets slechts zijn. Zolang je een anderContinue reading “Ook zo’n last van ‘meh’…?”
Shoppen
Het is raar maar waar, ik vind winkelen oprecht geen fluit aan. Ik zie precies wat leuk en niet leuk staat bij een ander, voor mezelf heb ik op dat punt een enorme blinde vlek. Alles wat ik aanschaf past net niet bij elkaar, qua kleur of uitstraling, en het heeft steeds opnieuw ook netContinue reading “Shoppen”
Knuffelen
Ik ben nogal fysiek ingesteld, een mens van hartelijke begroetingen. Inclusief hele stevige spontane knuffels. Want soms is het oprecht fijn om iemand even vast te houden. Om al het gevoel, dat niet altijd uitgesproken wordt, in die omhelzing te stoppen. Het is een vorm van affectie, maar ook van troost, en van nog zoveelContinue reading “Knuffelen”
Ons busje
Dat camperbusje van ons, mijn liefde voor dat ding kent inmiddels weinig grenzen. En dat is best bijzonder, als je mij een beetje kent. Cynt is niet zo van de auto-liefde, blik boeit me gewoon niet, dat busje uitgezonderd dus. We spraken er al jaren over, de liefste en ik, over de aankoop van zo’nContinue reading “Ons busje”