Een poosje terug schreef ik over het geworstel met mijn sport bh. Ik had er eentje met rugsluiting gekocht, ondanks de voorkeur voor een sportbh met een voorslot. Maar een goede stevige vinden, voor ons dames met wat meer hout voor de deur, is geen sinecure.

Toch vond ik er na lang zoeken eentje.

Maar het vastmaken van dat ding bleek steeds opnieuw gedoe. Bij deze zaten er nota bene twee keer twee haakjes op mijn rug. En dat is fijn natuurlijk, dat extra bandje. Maar die bovenste, daar kan je zelf dus niet bij hè. ‘Wie verzint dit soort martelapparaten’, verzuchtte ik regelmatig. Want je hebt er iemand bij nodig, als je wil gaan sporten, voor dat los en vast maken. En dat is raar. Die bovenste haakjes had ik dus professioneel vastgezet, zodat ik geen fysieke ondersteuning van iemand anders nodig had voor dat vasthaken. Maar het maakte het in en uit dat ding wurmen er niet eenvoudiger op. Het zag er spectaculair uit, dat dan weer wel, om mij te zien worstelen. Soort slangenmens act, maar dan anders 🙂

Maar dat geworstel werd ik na een poosje spuugzat.

Geworstel

Inmiddels heb ik er eentje met voorslot aangeschaft. Superhandig, echt. Maar ook deze vertoont mankementen. Want er zitten aan de voorkant een soort losse pads in. Want stel je voor dat er een tepel doorheen schijnt ( ik neem tenminste aan dat het daarvoor is bedoeld, iets anders kan ik niet verzinnen. Mocht het een andere functie hebben, tell me, please!) Die pads zitten los in die sportbh, dus elke keer als ik hem heb gewassen zwerven ze losgeslagen door dat ding. Vanmorgen nog. Toen ik hem aantrok zat er eentje in de rugband, en die andere was verdwaald ergens.

Na een kwartier friemelen zat alles weer waar het hoorde te zitten. Tot het volgende wasmoment natuurlijk. Wat met een sportbh zeer regelmatig is.

Of je moet een bankzit-sporter zijn, dan is het andere koek.

Maar goed, ik mailde #Odlo met mijn klacht. ‘Ja jammer joh, zei de meneer van Odlo, het is wel van ons merk maar ja niet direct bij de webshop aangeschaft dus heb je pech’. De garantie van de winkelier waar ik hem had aangeschaft( want ja handig, kopen in een winkel, kan je even passen) was net 1 dag verlopen. Na een diepe zucht heb ik mijn lot maar aanvaard. Er zijn ergere dingen op de wereld zullen we maar zeggen 😉

Mocht je me dus in het wild tegenkomen en zie je een bochel op mijn rug? Dat zijn die zwervende pads, no worries 🙂

Ik heb een stiekem genoegen, een rasecht quilty pleasure. Ik kan ontzettend genieten van comments op Facebook onder artikelen over zogeheten BN-ers (waar geen mens ooit van gehoord heeft), gruwelijke tv programma’s, ( en daar hebben we er veel van), of andersoortige artikelen over de meest uiteenlopende onderwerpen.

En ik zie de hilariteit en originele response toenemen. Er zijn mensen die er een sport van maken. Programma’s op televisie zijn maar weinig boeiend, of worden om de vijf minuten onderbroken door een reclame blok. ‘In een film zitten’ lukt alleen nog door af te stemmen op Netflix of door films terug te kijken.

Dus zit ik vaak te scrollen op mijn telefoon als ik wat ontspanning zoek na mijn werkdag. Grinnikend lig ik op de bank onder mijn dekentje, van dit gratis amusement te genieten.

Comments

Je hebt de afbranders, de verdedigers en de categorie humoristen. Die laatste vind ik met afstand het leukste want er zitten echt hele originele reactie’s tussen. Sommige zijn een tikkie vals maar voor mij is het vermaak van de bovenste plank. Het toont die enorme verscheidenheid van ons mensen. En ik verwonder me oprecht over de heldenstatus die een aantal van hen aan sommige nitwits toebedelen.

Het fascineert me.

De wereld veranderd razendsnel en soms voel ik me een vreemde eend in de bijt tussen al dat opkomende geweld van zogenaamde influencers en Tiktok-sterretjes. Van het woord alleen al krijg ik acuut vlekken in mijn nek 😉 Toch vertrouw ik erop dat ook dat weer zal verdwijnen, zoals elke hype dat doet. Tot die tijd blijf ik me gewoon maar verwonderen 🙂

Wat is jouw ‘quilty pleasure’?

Op zondagochtend dwaal ik regelmatig wat door onze prachtige duinen. Lukraak sla ik links en dan weer eens rechtsaf, ik laat het toeval mijn richting bepalen. Vaak is het doodstil om me heen omdat ik er zo vroeg ben, veel mensen liggen op dat tijdstip nog heerlijk verstopt onder die dikke donzen. Ik lig er in de avond gewoon eerder in, dus ik heb vroeg in de ochtend mijn uurtjes ‘dikke donzen’ al te pakken. Daarbij ben ik dol op de stilte van die vroegte.

De zon wakker zien worden is een van mijn favoriete bezigheden.

Afgelopen zondag was ik laat, voor mijn doen tenminste. Lui lag ik nog wat te soezen, diep weggestopt onder die dikke donzen, ondanks dat ik mijn uurtjes echt wel te pakken had 😉 De ochtendkoffie vloeide trager dan anders naar binnen, en ook dat zondagse beschuitje had geen haast. Toen ik eenmaal richting het strand liep was het al tegen tienen. Rijkelijk laat vanuit dat persoonlijke ‘Cynthia’ perspectief bezien.

Al het groene blad knapte van enthousiasme uit zijn voegen, je hoorde het bijna groeien. De geuren van al die natuur, de nieuwe knoppen en het frisse groene blad waren zalig en fris. Inmiddels was het duingebied echter verre van verlaten.

Geuren

Regelmatig werd ik ingehaald door wandelende stelletjes of groepjes mensen. Hele walmen deo’s en andersoortige parfum doorsneden acuut die frisse lucht. In mijn hoofd dacht ik aan de liefste, en hoe we naar elkaar zouden knipogen op zo’n moment als we bij elkaar zouden zijn. Want zonder iets te zeggen weten we dan precies wat de ander denkt.

‘Wij van wc-eend adviseren wc-eend’.

Zo’n stopwoordje dat je samen deelt, wij hebben er ladingen en deze is vintage inmiddels;-) Wellicht een tikkie overbodig om hieraan toe te voegen maar wij zijn alletwee niet zo erg van de overdadige geuren en wat nog. Een beetje deo is mans zat, ik hul me nooit in walmen van parfummetjes en de liefste ook niet. Schoon en fris is fijner.

Grinnikend in mezelf vervolgde ik mijn lukrake verdwaalrondje, op zoek naar een nieuwe lading fris