Vroeger hoefde ik de knop op mijn radio alleen maar in te drukken om ernaar te kunnen luisteren. En helaas liggen die tijden achter me, tegenwoordig ben ik bij alles afhankelijk van het internet. Tot mijn grote verdriet.

Na het eerste mailtje:’Binnenkort stopt het analoge televisiesignaal via de kabel’ begon het gezeur. Die televisie op onze slaapkamer was een oudje, maar om nog fijn wat te zappen in bed nog helemaal prima. Gevalletje helaas pindakaas. Ons oudje kon niet worden omgezet dus waren we genoodzaakt een nieuwe aan te schaffen. We zijn gehecht aan nog even in bed een film of serie af te kijken, dus toch maar gedaan. We mopperden op Ziggo en al het gedoe, hingen de nieuwe televisie op en mopperden nog wat na over de gedwongen uitgave.

Niet veel later kreeg ik weer een mailtje, ‘binnenkort stoppen we uw analoge radiosignaal’, ineens moest ik ook radio via internet gaan luisteren. Onze prachtige installatie werd dus gewoon deels onbruikbaar, echt eeuwig zonde. Er kon wel een antenne worden geplaatst, volgens de ziggo. Maar jeetje, dat wil ik helemaal niet, ik wil gewoon lekker mijn radio aan kunnen zetten. Luisteren zonder gedoe.

Ziggo

Maar dat kan dus niet meer, en ik voel me in een vingerknip een ouderwets tutje. Afhankelijk zijn van internet bij alles vind ik helemaal waardeloos. En wat voel ik me machteloos bij dat soort reuzen, overweldigend onbelangrijk en ongehoord. Via blue tooth dan maar, dan bleven onze prachtige boxen tenminste nog in bedrijf. De haperende wifi gooide roet in het eten. Zucht, natuurlijk. ‘Uw modem is ook wel erg verouderd mevrouw’ zei de vriendelijke jongen van de ziggo. Beetje jammer dat ik daar zelf om moet leuren, om een nieuwe, dat er verouderde in omloop zijn moet de ziggo toch zelf ook weten. Te simpel gedacht waarschijnlijk, om een stukkie service te verwachten.

Een dag of zes later had ik nog geen bericht dat de nieuwe onderweg was, dus thuiswerken, radio luisteren, het bleef moeizaam en haperen. Dus belde ik naar de ziggo met mijn klacht. Lang verhaal kort, ik uitte mijn onvrede, uitgebreid. En ik diende een klacht in. Nieuwe klanten krijgen de wereld aangeboden, bestaande trouwe klanten krijgen alleen maar minder en minder. ‘U wordt op korte termijn teruggebeld mevrouw’, werd mij toegezegd,’over uw klacht’.

Vanzelfsprekend zit ik daar nog steeds op te wachten, op dat telefoontje. Vanmorgen was er weer een storing, en dus luister ik nu naar de radio via mijn mobiel. Mijn prachtige installatie staart me treurig aan vanaf de andere kant van de kamer. Al die zogenaamde vooruitgang? Ik vind het armoe.

Vanmorgen vroeg, terwijl ik met mijn eerste kop zwarte koffie nog lui wat in mijn bedje lag te soezen, opende ik in mijn maandagochtend onschuld de digitale krant. Mijn oog viel direct op een suggestieve titel: ‘De Nederlandse vrouw geeft haar lichaam te snel weg’. Pardon? Meteen wakker, vanzelfsprekend, ik had geen tweede kop koffie meer nodig. Deze Atria-directeur vond dat tenminste, die vind dat westerse vrouwen te snel sex hebben. ‘Liever geen sex op de eerste drie dates’ zegt zij. En tja, daar vind ik wat van, natuurlijk.

Ik heb maar weinig op met de manier waarop er momenteel artikelen in de digitale kranten worden geplaatst, daar maak ik geen geheim van. Ik stoor me mateloos aan alle suggestieve titels en gekleurde berichten, en het meeste sla ik vol overgave over. Er zijn zelfs dagen dat ik helemaal geen poging doe, want wat ik voorgeschoteld krijg is vaak nutteloos en heeft bijzonder weinig met nieuws te maken. Daar zou ik dieper op in kunnen gaan en er vervolgens een gezellig stukje over kunnen schrijven. Doe ik niet, slecht voor mijn humeur. Hartstochtelijk negeren en af en toe een teleurgestelde zucht slaken is meer dan genoeg aandacht, mijn zelfverkozen bijnaam is niet voor niets’ Cynthia rollende ogen’ 😉

Dat de titel vanzelfsprekend bedoeld is om nieuwsgierig te maken is overduidelijk, de krant wil lezers naar zijn betaalartikelen trekken en luisteraars naar zijn podcasts. Elk nieuw abonnee is van harte welkom, ik snap het allemaal best. En tijdens dat proces ga je nogal eens voorbij aan wat gangbaar en volkomen normaal is ‘bij ons in het westen’. Wat volkomen normaal zou moeten zijn tenminste. Want dat met die kop de indruk wordt gewekt dat wij westerse vrouwen ’te snel ons lichaam weggeven’ vind ik een regelrechte belediging. Want was is te snel? In wiens ogen dan?

Eigen keuze

Elke volwassen vrouw mag dat heerlijk voor zichzelf beslissen, en alleen haar eigen gevoel is daarbij leidend. Die heilige eigen keuze. Zij bepaalt wanneer en met wie, en er is absoluut niemand die daar iets van heeft te vinden. Derde date, dertigste date of de allereerste, lekker belangrijk. Dat besluit neem je zelf. Voelt het goed dan voelt het goed. Tegenwoordig mag je oprecht genieten van een stomende vrijpartij wanneer je dat zelf wil. Over mannen die te snel hun lichaam weggeven lees ik trouwens niks, vanzelfsprekend niet. Wederom vervallen we weer in dat eeuwige stereotype, de horror!

Toen ik jonger was liepen we op het strand met zijn allen topless, vond niemand iets van. En nog steeds zie ik het, voornamelijk bij vrouwen van mijn generatie welteverstaan. Tegenwoordig is het ‘not done’ heb ik me laten vertellen door de huidige generatie jong volwassenen. Maar wederom, eigen keuze, wie zich eraan stoort kijkt maar lekker de andere kant op. Net als ‘je lichaam weggeven’, wat echt achterlijk klinkt trouwens, want dat lijf blijft echt gewoon van jezelf hoor.

Het is vooral jammer dat dit soort suggestieve nonsens de krant haalt, en ik laat me weer op de kast jagen natuurlijk. ‘Lekker zuur hoor Cynt’ denk ik dan bij mezelf, laat het gewoon. Ik hoop vooral dat ‘wij in het westen’ lekker blijven doen waar heel veel vrouwen jarenlang keihard voor gestreden hebben, voor die gelijkheid, van elk mens. Man, vrouw, onzijdig, paradijsvogel, jong of oud. Maar voorlopig valt daar nog wel wat winst te behalen.

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon. Ik ben ook moeder, verpleegkundige, geliefde, dol op muziek en dansen, zelfs als ik wandel, ook dol op engelse detectives en knuffelen. Ik heb een absolute blinde vlek wat betreft mijn eigen kledingkeuzes, maar ik heb voelsprieten voor sfeer en wat andermans gevoelens betreft kan ik tussen de regels door luisteren. Al mijn hele leven worstel ik met mijn lange, verre van platte lijf. Ik ben een waaier, een verzameling van kwaliteitjes, eigenaardigheden, worstelingen en leukigheid. En zo zie ik ieder mens in deze wereld, als een bundeltje van van alles.

Wellicht teveel versimpeld maar zo kijk ik graag naar de wereld en naar iedereen die op deze aardbol woont. Iemands gedrag zegt meer over een persoon dan een seksuele voorkeur, politieke voorkeur of welke andere voorkeur dan ook. Mits je een ander mens geen schade berokkend zal het mij verder een zorg zijn wat je met je leven doet.

Gister stond in de krant dat er aparte lhbti parkeerplaatsen waren gemaakt in een Duitse stad, over hokjes gesproken. ik denk dan alleen maar ‘waarom’? Net zoals we kleding en toiletten gender neutraal moeten worden gemaakt, wederom ‘waarom’? Waarom willen we iedereen zo ontzettend graag in hokjes proppen, er labeltjes aan hangen en ter goedkeuring afstempelen? Al die prachtige, flamboyante, excentrieke paradijsvogels op deze wereld ringeloren, we zijn mensen, punt. Zorg dat elke toilet toegankelijk is voor iedereen, zonder stempeltjes, stickers en voorkeuren. Zet gewoon een maat in kleding, wie wat aantrekt moet diegene lekker zelf weten. Zonder uitgesproken poppetjes of tekentjes, lijkt me ruim voldoende.

Gender neutraal

Ik vermoed vooral dat ze anders niet weten hoe ze hun marketingcampagne vorm moeten geven of hoe ze ergens slaatjes uit kunnen slaan. En maar roepen, kijk mij eens onbevooroordeelt zijn. Om heel eerlijk te zijn, ik wordt er een soort van moe van, van al het gedoe. Zonder iemand tekort te willen doen, vooral dat, maar willen we nou echt voor iedereen een apart labeltje bedenken? Maak dan maar aparte parkeerplaatsen voor mensen die niet kunnen inparkeren of voor jonge gezinnen die een lading troep mee moeten sjouwen, als je dan toch iets bijzonders wil doen 😉 Groepen uitsluiten of bevoordelen is meestal olie op akelige vuurtjes en je bereikt ongeveer het tegenovergestelde. We zijn allemaal bijzonder en eigenaardig tegelijk.

Ik hoop vooral hartstochtelijk dat ik in geen van die hokjes pas of in een hele hoop tegelijk. Ergens bij horen is iets heel anders dan in een hokje gestopt worden. Laten we het lekker eenvoudig houden. We zijn allemaal mensen met een waaiertje van prachtige eigenschappen die ieder van ons bijzonder maakt, zonder uitzonderingen. Dat zou toch wat zijn, als dat het uitgangspunt is 😉