Een parel erbij!

‘Ik ga een ketting maken, zeg ik tegen de liefste, een ketting van fijne plekken waar ik elk jaar wel even naar toe wil’. Meestal knikt ie gewoon, net zoals hij nu ook deed. Hij luistert nou eenmaal niet altijd naar mijn geleuter, en hij heeft helemaal gelijk 😉 Maar ik vond en vind het echt een goed idee. Want een fijne camping waar alles klopt, die zijn maar dun gezaaid. Waar alles klopt wat mij betreft, dat spreekt vanzelf 🙂 Zoveel mensen, zoveel wensen tenslotte. Maar met een ketting van mooie plekjes reis ik fijn een rondje Frankrijk, en af en toe zoek ik er gewoon weer eens een nieuwe parel bij.

Mijn eisen liggen niet torenhoog: ik vind zwemmen fijn, dus ik wens een zwembad, rivier of ruime beek. Als Cynt maar kan plonsen als de mussen van dat dak vallen zeg maar. Eenvoudig naar een dorpje kunnen fietsen voor een broodje of een boodschap vind ik ook echt lekker. En graag knap sanitair, is ook niet onbelangrijk. Een rustige groene omgeving, klein maar fijn, dat past me eigenlijk altijd het beste. Bij de ene camping is het ene iets fijner, bij de andere het andere, maar om aan mijn ketting van parels te eindigen moet dat alles wel aanwezig zijn.

De liefste had deze fijne camping op goed geluk uitgekozen, want gezien mijn fysieke situatie was dichtbij wel het fijnste. En wat een parel heeft hij eruit gepikt. Rust en schoonheid, we staan hier oprecht zalig. Er loopt een riviertje langs de camping, waar je niet in kan zwemmen maar wat wel voor een zeer rustgevend gekabbel zorgt. En vanaf de camping fiets ik heel eenvoudig naar een allerschattigst dorpje met een keur aan restaurantjes, bistro’s en café’s. En naast een kleine buurtsuper is er ook een zeer zalige boulangerie. Oelala! Over een paar dagen hoop ik weer wat meer te kunnen eten, en dan trakteer ik mezelf echt even 🙂

Fijne camping

Deze plek straalt rust uit, respect en genieten van heel veel prachtige natuur. De eigenaren zijn lieverds, en geen vraag is ze teveel. ( Merci Anne, pour votre aid :-))

Er is van alles te zien en te beleven in deze omgeving, maar dat ontdek ik graag een volgende keer. Tijdens dit verblijf houd ik me nog even heel erg mak, maar dat lukt wonderwel eigenlijk. Elke ochtend fiets ik fluitend naar het dorpje, waar er s’morgens in de schaduw van de oude bomen op gezellige terrasjes heerlijk koffie wordt gedronken en volop wordt bijgepraat. Ik bonjour eens wat links en rechts, en heb het vooral razend naar mijn zin. Genieten van hele simpele dingen, daar laad mijn batterijtje van op. We plakken er nog een paar dagen aan, aan ons verblijf hier, hebben we eenduidig besloten. Komende woensdag is er markt, als ik hier nog ben ga ik vast fijn een rondje slenteren, en een onnozel souvenir kopen, ook zo zalig.

Voor wie dezelfde wensen heeft als ik, is dit een toptip, oprecht!

NB Ook interesse in een leuke blog over jouw camping? Neem eens een kijkje op mijn website of stuur me vrijblijvend een berichtje 🙂 Vind ik leuk!

Soms zit het mee…..

Sommige dagen, die kunnen gewoon echt niet gered worden, die kan je maar beter gewoon overdoen. Als dat zou kunnen, zou dat zalig zijn. Ik had afgelopen donderdag zo’n ‘absoluutnietteredden’ dag. De nacht ervoor begon het al, met hevige buikpijn. Gezien mijn medische historie niet geheel onlogisch, maar wie heeft daar zin in op vakantie.

Maar goed, we zouden weer op pad gaan die dag, ik nam wat paracetamol in en hoopte er het beste van. We reden een prachtige route, die ik wel deels gemist heb, dankzij een suffertje in de auto. Via Andorra, wat een tikkie tegenviel, door naar Frankrijk. Daar zouden we een hotelletje pakken want het weer was ineens slecht, ik voelde me beroerd en de liefste was moe. Na een pitstop voor een plas bleek ik tijdens het instappen een van mijn slippers voor iemand achtergelaten te hebben. Handige actie Cynt, en zo snel geen andere schoenen voorhanden natuurlijk want die lagen achterin 😉 Dus toen we bij het eerste het beste hotel stopten, stapte ik in de te grote bergschoenen van de liefste en liep op die klossen de receptie in. Ze zal wel gedacht hebben, wat komt er nou weer binnenlopen 🙂 Het hotel was niet veel soeps, maar het was er schoon, en wij waren het zat. Inmiddels was er een forse onweersbui losgebarsten, enorme flitsen, grote klappen en stromende regen. Die bekijk ik toch het fijnste vanachter glas, niet rijdend door de Pyreneeën in een auto.

Bij een winkeltje om de hoek van het hotelletje kocht ik nog snel een paar herenslippers, want damesslippers in maat 42, die hadden ze niet. Natuurlijk niet, dacht ik nog, want het is zo’n dag vandaag. Het liep allemaal niet zo lekker, zo gaat dat soms. Een uurtje later lag ik in mijn hotelbedje, dampend van de koorts en met hevige buikpijn, ik wist me even geen raad. Als dat maar goed afloopt dacht ik nog, want ik lag namelijk vaker in een frans ziekenhuis, tijdens een vakantie.

Slippers

Na een roerige nacht zette de liefste me in de auto, reed naar een idyllisch plekje op maar een uurtje rijden, parkeerde mij in de schaduw en zette ons kampementje op. Ik liet het me allemaal maar aanleunen, en hoopte vooral op een snel herstel. Na telefonisch even overlegd te hebben met mijn huisarts, besloot ik toch maar langs een dokter te gaan. Inmiddels was de koorts gezakt, en ik voelde me echt al wat beter, maar de huisarts vond het echt verstandiger om er naar te laten kijken. ‘Wat als je Crohn weer opspeelt, ga naar een dokter daar’. En Cynt zou Cynt niet zijn als ze er niet gewoon eigenwijs op de fiets heen wilde. Dan voelt het al meteen minder ernstig, als je er zelf heen fietst vond ik, dat geeft moed. Kon ik meteen even voelen wat mijn lichaam nog aan kon. De liefste was er niet heel gelukkig mee, maar ik heb hem gewoon enthousiast omgekletst, zoals ik wel vaker doe 😉

Een schat van een dokter onderzocht me, en zorgde voor een verpleegkundige die op mijn camping-plekje bloed af kwam nemen. De dokter zou me bellen zodra de resultaten bekend waren. Aan de hand daarvan kon ik besluiten wat te doen, blijven of toch naar huis. Topidee vond ik, dus zo gezegd, zo gedaan. Het bloed afnemen ging nogal moeizaam, vanzelfsprekend op een soepdag, maar wat een lieverd was het. Het beetje bloed dat ze eruit heeft weten te persen gaf aan dat mijn ontstekingswaarden razend hoog zijn, maar dat er verder weinig schokkends is. Pappen en nathouden dus voor nu, wat op deze waanzinnig fijne plek geen straf is. Maar daarover later meer, beloofd!

NB: Die slippers staan me trouwens geweldig, en ze zitten zalig, so you know. Uiteindelijk heb ik dus toch nog een cadeautje aan die gekke dag overgehouden.

Calonge, Playa de Aro

Het Spaanse deel van de middellandse zee trekt ons aan als een magneet. Net als Spanje zelf trouwens, ook een plek waar we graag zijn. Dus piepten we vanuit Frankrijk even over de grens, en we vonden puur toevallig een schitterende plek. Een andere dan waar we normaal gesproken heen gaan als we in Spanje zijn. Die hele zalige camping waar we buiten het hoogseizoen elk jaar wel even willen zijn, omdat het er dan zo heerlijk rustig is. Tijdens het hoogseizoen is het een gekkenhuis, ik moet er niet meer aan denken om er dan te zijn. Maar het strand is er fantastisch breed, en het sanitair is top. Toen onze meiden meisjes waren, en we daar kampeerden, gingen ze om de haverklap naar de douches. Lekker tutten en genieten van dat’ in de open lucht’ douchen.

De plekken zijn ruim, er is een fijn terras en een goed zwembad. En het is een van de weinige plekken waar ik mijn brood op de camping zelf kan halen. Ook wel eens lekker, ook al geniet ik oprecht van dat fietstochtje naar de bakker vroeg in de ochtend.

Maar we wilden ook weer nieuwe plekjes ontdekken, dus reden we naar deze camping, een terrassencamping mind you. Het is een absolute kuitenbijter, en als het 35 graden is, is lopend een broodje halen best pittig. Ik klaag niet, maar het was wel een tippel op de vroege ochtend. Wij stonden onder de doorgaande weg, dicht bij het strand, want daar kwamen we voor. De voorzieningen van de camping liggen boven de doorgaande weg, een flink stuk de berg op. Daar vind je de bakker, een supermarktje, een restaurant en het zwembad. De meeste mensen gingen met de auto naar het zwembad of de super, of met een elektrische step, omdat het zo razend stijl is. En hij is groot, wat een enorme camping is dit.

Strand

Maar wij hadden er eigenlijk geen erg in dat het zo groot was, wij stonden heerlijk alleen in ons straatje. De rest van het onderste deel was gevuld met, je raad het vast al, huisjes. Op het bovenste deel van de camping waren meer kampeerplekken, huurtenten en nog wat huisjes en het meeste ervan stond leeg. Wat een vreemde gewaarwording is dat, dat alles zo verlaten en leeg is. Door het covid gebeuren natuurlijk maar toch is het vreemd om mee te maken.

Het sanitair was verouderd, maar wel schoon. Op de hele camping was niks aan te merken trouwens, alhoewel massaal niet echt voor mij is. Het voelde een beetje alsof ik op hoogte stage was, omdat alles wat je doet meteen als een flinke training voelt. Wel lekker meegepakt zeg ik dan, maar toch 😉 Het was geweldig om er even te zijn, en vooral om van alle schoonheid van deze baai te genieten. Van de zon die opkomt en de baai allerlei prachtige kleuren geeft. Van het poedelen in die zalige zee, die ook vol lag met gladgepolijste steentjes, in allerlei mooie kleuren.

Na twee nachtjes gingen we weer fijn op pad, op zoek naar nieuwe plekjes, maar kamperen bij deze baai was echt zalig.

Opgegeten!

We hebben met onze twee meiden ook altijd gekampeerd, en soms plopt er dan ineens een herinnering op in je hoofd. De kust leek ons zalig voor een paar dagen, we zijn namelijk dol op de zee, en het was heet, loeiheet. Zelf wonen we er vlakbij, op 1,5 kilometer van de duiningang, dus we zijn vanuit ons huis altijd binnen no time op het strand. Maar andere stranden bezoeken we ook graag 🙂

Maar toen we het dus over het bezoeken van een strand hadden, kwam deze camping naar boven drijven. Ik was benieuwd, hoe het er nu was, dus ‘hop zei de liefste, gaan we daar toch heen’. Onze jongste wist meteen welke camping we bedoelden, en die lepelde nog even wat hilarische herinneringen op. Die was ik dan weer vergeten, dank je schatje, we zagen je weer helemaal voor ons op die leeftijd.

Binnen een paar uur reden we de camping op, en ik herkende echt helemaal niks. ‘Hier zijn wij nog nooit geweest hoor’, zei de liefste. Maar ik wist het bijna 100% zeker, en mijn geheugen laat me maar zelden in de steek. Bij de receptie bleken we inderdaad nog in het systeem te staan, maar in plaats van met kampeerplekken, was de camping nu bijna helemaal gevuld met huisjes. Ik moest er oprecht even van slikken. Maar we konden aan het strand staan, en ach, we waren er nou toch.

Busje geparkeerd en hup de zee in. Diezelfde middag gingen we ook nog even naar de Balnéo, en dat was geen straf. ‘Een aanrader’, zei de dame van de receptie, en wij zijn nou eenmaal dol op aanraders! Er was een muzikaal zwembad, waarbij de muziek onder water ook heel goed hoorbaar was. Supergeinig. En omdat het bloedheet was, was met je hoofd onder water gaan ineens nog fijner 😉 Er waren bubbelbaden, plenty ligbedden en de aankleding van het hele gebeuren was geweldig. ‘Nou, zei ik enthousiast, dat doen we morgen nog een keer, zo’n rondje’.

muggen

Muggen

Terug op de fiets naar onze kampeerplek was de hele camping ineens vergeven met zwermen van vliegjes, mugjes, van wat dan ook. Toen had ik nog geen idee wat het was. Wat een bizar verschijnsel, echt enorm veel. Ik kon niet eens meer kijken waar ik fietste, wat wel echt een soort van onhandig is als je je heelhuids wil verplaatsen. Aangekomen bij ons busje vluchtte we met een koud biertje onze camper in, want ze zaten echt overal in en tussen. Gatver!

Een goed uur later leek het ergste achter de rug, en kropen wij verbouwereerd naar buiten. Eerst maar alles uitkloppen, want zelfs mijn bed zat onder. Diezelfde nacht nog zijn we compleet opgegeten door de muggen, er is oprecht bijna geen plekje waar ik niet geprikt ben. Vakantie is niet altijd feest, en die nacht zeker niet, ik werd er echt compleet mal van.

Zo kunnen we dus weer een hilarische herinnering aan deze camping toevoegen, het is tenslotte ook een soort van grappig, vind ik hoor. Vervelend, maar niet echt dramatisch. Het is een prachtige camping, oprecht, dus ik vond het ontzettend jammer. Maar na een vroege ochtendplons in zee, zijn we de volgende dag dus wel weer vertrokken. Die muggen blijken namelijk een terugkerend evenement te zijn, op deze camping, en dat evenement sloeg ik verder liever over.

Mocht je dus geen weerzin hebben tegen muggen, of minder lekker zijn en dus niet zo hevig geprikt worden 🙂 dan is dit echt een fijne plek. Ondanks de enormiteit van de camping. Het sanitair was dik in orde, het is prachtig aangelegd en het strand was superrustig en echt heel fijn. Ook van de stranddouche heb ik genoten. Er zijn voorzieningen zat, en het brood van die bakker was ook top, je hebt er echt je natje en je droogje. Het algemene zwembad hebben wij niet gezien, daarvoor was ik er helaas te kort. Geweldige plek, maar voor ons nooit weer.

Echte franse charme

Met pijn in ons hart gingen we weer op pad, want steeds op dezelfde plek blijven past nou eenmaal niet bij ons. En alhoewel het echt zalig was op deze specifieke, wilden we ook weer nieuwe leukerds ontdekken. Het was warm, heel warm. Normaal gesproken rijden we al niet lang, maar bij hoge temperaturen helemaal niet. Om half negen reden we van de camping af, we hadden een ongeveer richting gekozen en zouden het wel zien.

Onderweg was het wederom een lust voor het oog, een keten van mooie dorpjes die slaperig in de zon stonden te soezen. Er is zoveel schoonheid als je er oog voor hebt. Overduidelijk verval gaat hier hand in hand met oogstrelende paleisjes, en ruïnes staat parmantig naast pracht en praal. Ik zag het nergens zo duidelijk als hier.

We reden langs velden vol druivenranken, fruitbomen en oude kronkelige olijfgaarden, om de haverklap waren daar borden vente direct, en de kraampjes puilden uit met die keur aan vers fruit en groente. De camping die we op de gok besloten te bezoeken lag midden tussen doorgaande wegen, dus niet echt ideaal. En we twijfelden ook oprecht, of we hier wel wilden staan. Maar er was een zwembad, en we vonden het eigenlijk wel weer genoeg geweest voor die dag.

Stadstuin

Terwijl we door het straatje naar de ingang van de camping reden, was ik op slag verkocht. Deze plek ademde zoveel charme uit, geweldig. De plaatjes zeggen alles toch? We zochten rap een plekje uit, en lagen binnen no time te spartelen in het zwembad. Die is eenvoudig, maar prima.

Het sanitair is ook eenvoudig, maar eveneens afdoende. En er is een prachtige binnenplaats, daar was ik op slag verliefd op. Je kan er heerlijk op het terras vertoeven, en wij hebben er diezelfde avond lekker gegeten onder de schaduw van een prachtige plataan. Dagelijks kan je een vers broodje bestellen bij de receptie, en er is een kleine selectie wijnen en souvenirs te koop.

De camping straalt de pracht uit van een omsloten stadstuin, dat gevoel gaf het mij tenminste. Volledig door weelderig groen omheind, met in het centrum die prachtige binnenplaats met het zwembad. En ook met de knusse ambiance en de begroeiing van een stadstuin. Ik had ogen tekort, steeds weer zag ik nieuwe mooie brocante hoekjes. Wij bleven er maar één nachtje, want het verkeer komt er alweer vroeg op gang en dat hoor je. Wij wel tenminste, wij slapen met schuifdeur en achterklep open. En verder ben ik ook gewoon meer van de weidse uitzichten om heel eerlijk te zijn, dat vind ik nou eenmaal fijner. Maar deze camping is een pracht, en voor wie wel houd van omsloten en knus is dit absoluut een aanrader.

Even plonsen

Sommige plekjes, daar wil je graag nog een keertje heen. Even de sfeer proeven, een duik nemen in dat fijne zwembad of heerlijk eten omdat het restaurant zo’n fijne is. Gister arriveerden we op die fijne plek, en het was weer net zo zalig als de vorige keer. De camping was nagenoeg leeg, ook ontzettend bijzonder om mee te maken, wij waren kampeerder nummer vijf. Hopelijk stroomt het hier snel weer vol.

De ontvangst was wederom ontzettend vriendelijk, en we lagen al snel in het zwembad. Want zeg nou zelf, dat is geen straf toch? Het uitzicht, hangend aan die zwembadrand, is fenomenaal, en ik kan er uren van genieten. Net als het zwembad zelf, met de parasols en de fijne ligbedjes. Een perfecte manier om te onthaasten!

Onthaasten

Onderweg hadden we in Marsanne al even eieren gekocht, er stond een schattig klein marktje op het plein in het dorp, en ik vind het enig om dan even te stoppen. Een keur aan franse kaasjes, allerlei droge worsten, verse groente, prachtig fruit en zelfgebakken lekkers werden er aangeboden. In Marsanne zelf zit een klein levensmiddelen winkeltje waar van alles te koop is, maar ook de supermarkt is niet ver weg.

Maar ik had verder geen boodschappen nodig, want wij hadden op voorhand al besloten om in het restaurant op de camping te eten. Je kan er namelijk zalig smullen, voor een kleine prijs. Er is keuze uit drie voorgerechten, drie hoofdgerechten en meestal drie nagerechten, en ze zijn allen hetzelfde geprijsd. Voor en na zijn vijf euro, en het hoofdgerecht is twaalf euro. Voor 22 euro een zalig driegangen menu, ik vind het top.

Samen met die fles rosé die we soldaat hebben gemaakt, was ik 55 euro kwijt, echt geen geld. Zo ga je nog eens ergens uiteten( vanavond weer hebben we net besloten) De mensen uit het dorp schuiven hier ook regelmatig aan, en er staan ook huisjes op de camping dus een paar van die gasten zaten er ook. Een gezellig gevuld terras, dat was lang geleden 🙂

Het sanitair is dik in orde, er is een broodjesservice en de uitgestrekte lavendelvelden voor de camping zijn een lust voor het oog. En ook voor kinderen is er zat te spelen. Absoluut fijn vertoeven hier, dus terugkomen gaan we zeker nog een keer. Morgen weer op pad, ook weer leuk, om hopelijk weer nieuwe snoepjes ontdekken! Leuk als je weer meeleest 🙂

Absolute vrijheid

Dat busje van ons geeft een klap vrijheid, zo ervaren wij het tenminste. We doen waar we zin in hebben, en laten vooral waar we geen zin in hebben. Onderweg stoppen is eenvoudig, en weer vertrekken ook. We zijn klein maar fijn met zijn drietjes, naar meer dan dit verlangen we niet. De fietsen kunnen mee, en er zit een zalig breed bed in. Ons busje heeft zelfs haar eigen wijnkelder 😉 Fluitend fiets ik elke ochtend richting de bakker, op elke nieuwe plek zoek ik weer een andere. Die ontdekkingstochten horen voor mij ook bij vakantie, en ik heb in de loop der jaren al een lading bakkers bezocht 🙂

Tijdens dat fijn onderweg zijn, komen we ook een enorme diversiteit aan kampeermiddelen tegen, ook al doet ‘groter alsmaar groter’ al een poosje zijn intrede. Maar het blijft me verbazen, wat we zien. Op sommige campings is het een verzameling van bonte gezelschappen, en op elke nieuwe camping kijk ik mijn ogen uit. Omgebouwde busjes, of minuscule tentjes met zeilen aan een autootje verbonden. Autoslapers, want die zijn er ook, met alleen een klapstoeltje en een pitje om te koken. Ik zie ook langkampeerders met vijf verschillende kleuren kleedjes op allerlei tafeltjes, stoeltjes die allemaal verschillend zijn en parasolletjes of partytenten met schreeuwerige reclameteksten erop. Dat allegaartje is genieten, want nieuw en glimmend, tja, daar valt nou eenmaal weinig aan te zien. Ik houd van dat bijeengeraapte van bijzondere rommelige bouwsels en kampementen. Dat is de charme van kamperen voor mij:-)

Charme

We zijn deze vakantie begonnen op ons favorietje, omdat ik zo graag even wilde landen na alles wat er met me was gebeurd de afgelopen weken. Maar na een paar dagen kriebelt het al. Ik heb zin, zin om me te laten overspoelen door alles waar ik zo van houd in Frankrijk, door de charme van dit land. De waanzinnige diversiteit van al die natuur, schitterende bergen en waanzinnige vergezichten. Landelijk en ruig lopen hier hand in hand. De absolute schoonheid ligt op elke straathoek voor het oprapen.

Want ik ben ook zo verschrikkelijk dol op de romantiek van al die slingerende straatjes, die keur aan begroeiing langs muren en hekjes, en de enorme vijgenbomen die ogenschijnlijk uit minuscule kieren ontspringen. De blauwe luiken, de metalen poorten, volop slingerende steegjes, prachtige ruwe stenen huizen met hun vanille en terracotta kleuren en de prachtige doorkijkjes. Nou ja, de foto’s zeggen genoeg. De komende weken gaan we hopelijk nog een hele hoop moois zien en ontdekken, en dat ga ik vol enthousiasme met jullie delen 🙂 Hopelijk geniet je mee!

Gekoesterd

Ik ga schrijven over iets positiefs dacht ik vannacht, want ik heb zo’n behoefte aan vrolijkheid. Ik wil een blogje schrijven over blije dingen, en een grijns op iemands gezicht toveren. Dat hele huidkanker verhaal, daar ben ik nu wel klaar mee, het is echt hoog tijd voor wat gezellige verhalen. Ik ga dus ook niet over covid schrijven, want daar ben ik ook wel klaar mee zo langzamerhand. Net als de rest van de wereld eigenlijk. Dat covid nog niet klaar is met ons, dat is dan weer een ander verhaal.

Helaas heb ik geen enkele blunder begaan de laatste tijd, niet echt tenminste. Geen suffe acties of anderszins onhandigs waar je om zou kunnen lachen. Oprecht sorry, maar er komt er binnenkort ongetwijfeld wel weer eentje. Kunnen jullie weer fijn gieren om Cynt, net als ikzelf, want ik lach nou eenmaal graag om mijn eigen sufheidjes.

Mijn boek nadert zijn voltooiing, maar ja ik ben de enige die dat echt leuk vind. Niet echt grijns materiaal voor mijn lieve lezers, ook al grijns ik er zelf wel oprecht om. Ik wordt er heel erg blij van dat het me lukt. De ruwe eerste versie is bijna af, dus mocht iemand interesse hebben om proeflezer te zijn dan hoor ik het graag!

Verbondenheid

Maar goed, iets gezelligs dus, ik moest wat verder spitten in mijn hoofd, en er lekker effe op broeien. Maar er zijn zo’n enorme hoeveelheid positieve dingen in mijn leven momenteel dat ik moest kiezen. Momenteel ben ik intens tevreden. Ook al is dat, naast heel erg lekker, wel een tikkie saai en levert het niet echt een lading boeiende blogs op 🙂

En ook die fijne vakantie is net van start gegaan, en gewapend met onze vaccinaties hebben we besloten te gaan. In Nederland voelt het druk, op de campings, en in Frankrijk staan we in het voorseizoen regelmatig met zijn tweetjes op een verder lege camping. Dat was ook voor de covid vaker het geval. Dat is nog eens de rust en de ruimte opzoeken zeg ik 🙂 Alle voors en tegens hebben we keurig afgewogen en naast elkaar gelegd, en de knoop doorgehakt. We zijn heerlijk aan het zwerven met dat busje van ons.

De komende periode heerlijk samen bijkomen van al het gedoe, en even loskomen van alles.

Uiteindelijk heb ik besloten om deze positieve blije blog te schrijven over jullie, en over alle verbondenheid die ik de afgelopen weken voelde. Iedereen heeft me zo waanzinnig gesteund en leefde zo mee met mijn gedoe. Ik was verbaasd en verrast, en ik voelde me enorm gekoesterd. Dat rottige virus heeft ervoor gezorgd dat ik een hele hoop mensen al lang niet live heb gezien. Maar dat bleek echt absoluut geen enkel verschil te maken in die verbondenheid. Want dat hechten aan elkaar, dat hebben we de afgelopen jaren al volop gedaan. En dat bleek de afgelopen weken maar weer eens. En daarnaast kreeg ik ook veel lieve berichten van mensen die ik niet persoonlijk ken, geweldig was dat.

Naast alle negativiteit, want dat die er ook is ontken ik niet, heeft het me ongelofelijk veel troost gegeven. En ladingen hoop voor de komende periode, als we elkaar weer gaan ontmoeten en omarmen! En als we elkaar tijdens al die fijne feestjes weer in het echt gaan zien, ga ik een lading knuffels uitdelen. Want zo’n rottig virus krijgt onze vriendschap, liefde en menselijkheid er echt niet onder, en dat vind ik ongelofelijk positief 🙂

En weer is het dinsdag

Een week, het is pas een week geleden en je ziet er al bijna niks meer van. Ook al vind ik het niet storend hoor, dat streepje in mijn gezicht. Ik heb het omarmd eigenlijk, en het is nu gewoon een deel van mij geworden. Misschien juist wel goed als ik het blijf zien, dacht ik vanmorgen, waar die huidkanker plek zat. Als een soort reminder dat ik goed voor mezelf moet blijven zorgen.

Het was een doodgewone dinsdag dat ik werd geopereerd, en twee dinsdagen ervoor had ik de uitslag van het biopt gekregen. En het was ook weer een dinsdag toen de hechtingen eruit gingen. En nu is het weer dinsdag, en ligt het hele gebeuren eigenlijk al achter me. Elke ochtend sta ik wel even voor de spiegel, en vanmorgen even extra, omdat het vandaag precies een week later is.

Huidkanker

Die paar weken dat ik volop in die ziekenhuis modus zat, heb ik me erin ondergedompeld. Dat klinkt een beetje gek, maar ik wilde het bewust meemaken om het daarna vol overtuiging achter me te laten. Geen moment heb ik mezelf aan een onderzoek onderworpen, ik heb geen angst voor nog meer gekkigheid. Alleen mijn gezicht heb ik extra bekeken, maar gelukkig geen andere plekjes of vlekjes ontdekt. Ook al ben ik nu wel alerter, bang ben ik niet, geen mens weet tenslotte wat hem te wachten staat. Gelukkig maar. Over drie maanden wordt dat lange lijf van mij onder de loep genomen, elk moedervlekje of gek plekje gaan ze bekijken, en dat geeft rust.

Gelukkig zit ik nog net zo graag in de zon, ook dat roept geen weerzin bij me op. Er is maar weinig fijner om vroeg in de ochtend de zon op te zien komen, of de warmte van die stralen op je huid te voelen. Dat vond ik al, en dat vind ik gelukkig nog steeds. Want daar hoor ik ook andere verhalen over, van huidkanker lotgenoten vooral, die ineens toch minder dol zijn op de zon. Maar ik merk bij mezelf echt nul verschil.

Nu we in Frankrijk zijn geniet ik nog net zoveel van die zalige stralen als voorheen, maar ik smeer nu wel goed en zoek ook de schaduw wat vaker op. Ik laat mijn huid wat langzamer aan die franse zon wennen, voorheen dacht ik daar toch wat minder over na. En ik zet een hoed op, niet echt gangbaar voor mij, en ik moet ook een beetje lachen om mezelf met dat ding op mijn hoofd. Maar mijn verse litteken moet ik nog even rust gunnen, ook dat is zorgen voor mezelf.

Maar verder, man man wat heb ik het fijn, zo even los van alles. De komende weken heerlijk alleen maar doen waar ik zin in heb, je kan het slechter treffen 😉 à bientôt!

Een magische plek

Het is een graadje of 26 en ik dobber in de rivier, op mijn favoriete plekje in Frankrijk. Voor me rijst een machtige rotspartij op uit het water, de lucht is blauwer dan blauw en roofvogels zijn boven mijn hoofd op jacht naar lekkere hapjes. Het is een majestueus gezicht. Steeds opnieuw maken ze hun rondje, lager en lager, tot de aanval wordt ingezet. Mijn tenen woelen in het rivierzand, en de zon verwarmd mijn afgekoelde huid. Paradijselijk vind ik het hier, en ik ben niet de enige.

Vanaf juni staat deze camping altijd afgetopt, en een plekje op de bonnefooi bemachtigen is dan een kwestie van mazzel hebben. Meestal komen we hier pas in september, als de camping alweer bijna leeg is, en elk jaar zijn we hier wel een paar nachtjes. Half september sluiten ze de boel, dan gaan ze hun druiven oogsten en lekkere wijntjes maken.

Maar door dat rottige virus is alles ineens anders, zoals zoveel ineens best anders is. We staan nu met een handjevol fransen, een Spanjaard, een Duitser, en twee Nederlandse stellen op deze prachtige plek. Ik geniet me te pletter van de rust, en van de franse chansons die door onze buurtjes tijdens de middagborrel worden aangezet. Echt geen straf, en met de meeste neuriet ik lekker mee.

Vanaf de camping fiets ik elke ochtend naar de warme bakker in het dorpje, want dat is voor mij vakantie. Geen lange wandeltochten of andere spannende avonturen. En als ik hier op zaterdag ben ga ik graag naar de markt, de meeste kramen staan op de parkeerplaats aan de voet van het dorp en de rest staat verspreid door de gezellige straatjes. Kramen met vers spul, nougat of rieten tassen. Maar ook domeinen die hier hun wijn verkopen, en nog zoveel meer. Lekker struinen tot je er bij neervalt, mits het niet te warm is, want warm is het hier heel vaak.

Wij kochten hier vorig jaar een prachtige hangmat-stoel, en die hangt nu te stralen in onze prachtige nieuwe overkapping. Leuk, gebruikssouvenirs, ook dol op 🙂

Ardèche

Overal in de buurt kan je kano’s huren om de Ardèche af te varen Ook vanaf de camping kan je dat boeken, en nog heel veel meer andere spannende activiteiten. De supermarkten zijn op loop of fietsafstand, of met de auto natuurlijk, maar net hoe actief je bent op vakantie. Ik haal alles met de fiets, want de auto is ons kampeermiddel, en ik vind het heerlijk om alles op de fiets te doen. Tijd zat tenslotte.

Met die rivier de Ardèche voor de deur is er zwemwater te over, het strandje leent zich om te luieren en om alle kano’s voorbij te zien gaan. En er is een zalig zwembad, klein maar fijn, met een enorme glijbaan en riante ligbedjes. Er zijn ping-pongtafels, er is een volleybalnet en jeu de boules banen. En een restaurant is er ook, eenvoudig maar prima, ook al eten wij er zelden. Wij klooien zelf wel wat smulpotjes en prutjes in elkaar. En ook het sanitair is prima, eveneens eenvoudig maar echt afdoende.

Dat klinkt wel erg zalig hoor ik je denken, nou dat is het ook. Ik twijfelde dan ook of ik wel zoveel reclame voor ze zou maken 🙂 Liever houd ik mijn pareltjes lekker voor mezelf, maar ik houd zelf ook van fijne tips dus dan toch maar deze aanrader. Wij vermaken ons hier nog wel een paar dagen, dan gaan we weer fijn op pad om nieuwe plekjes te ontdekken. Lees je mee?