Tijdens zo’n roadtrip en tijdens het kamperen zelf vind ik het heerlijk om uitgebreid om me heen te kijken. Zoveel verschillende mensen, zoveel kampeermiddelen, geweldig is dat. De ene camper is nog mooier, groter en aparter dan de andere. Waar doen ze het allemaal van denk ik als ik sommige loeiers voorbij zie komen, dat moet wat kosten 🙂

Onze vakantie hier in Scandinavië loopt ten einde, maar we plakken er nog wel wat dagen aan in Duitsland of Nederland. De keuze is reuze en wij houden zo van dat ‘op de bonnefooi’ reizen. Dus echt afscheid nemen van dat lukraak hoeft nog niet. Nog een paar dagen buiten potjes koken, nog even geen hectiek en vooral lekker met zijn tweetjes zijn.

We hebben razend veel moois gezien, kilometer na kilometer aan waanzinnige natuur. We zagen vosjes, massa’s rendieren, twee elanden, kraanvogels(dank voor de hulp, ik wist het even niet :-)) en helaas ook een lading muggen. Wat een rotzakken. Oogstrelende meren kwamen voorbij, ontelbare rode huisjes en bloemen, velden vol, ik ben er dol op. Lofoten stal mijn hart, Lapland was te gek en ook de fjorden, wauw.

Vers broodje

Toch blijk ik een echte francofiel te zijn ( toch een soort van vloeken als je nog in Scandinavië bent, sorry) Want in elk gehucht in Frankrijk, hoe verlaten ook, kan je wel een vers broodje kopen. Dat is altijd mijn taakje op vakantie, terwijl de liefste koffie zet 🙂 In de vroege ochtendzon op de fiets op zoek gaan naar een warme bakker om iets kraakvers te halen voor het ontbijt. Dat is voor mij vakantie. En dat heb ik dus gemist. Gek dat ik dat hier zo overduidelijk voelde, dat ik zo houd van Frankrijk.

Voor alle nieuwe meelezers( en dat waren er echt een berg) dank voor het enthousiasme. Ik werd er heel blij van dat mijn reisverslagen in grote getale werden gelezen! Voor wie meer van mij wil lezen, ik heb een eigen Facebookpagina ‘Cynt blogt’. Voor alle anderen: wie weet tot ziens, proost en nog een fijne vakantie. Groetjes van mij 🙂

Na lieflijk was het wederom een zoektocht, ik ben er eerlijk in, de campings met veel vaste plekken zijn er in overvloed. En dat vinden wij nou eenmaal niet zo heel erg geweldig. Dat ze hier veel zijn snappen we best, maar wel jammer. Dus speurde ik tijdens het rijden weer eens het internet af, als ik ontvangst had, en vond in Nås een prachtig plekje. De camping heeft Nederlandse eigenaren en heeft alles wat je maar kan wensen.

Ruime plekken, knap sanitair en een pracht van een rivier voor de deur. Wij hebben er een nachtje gestaan en het was helemaal prima. Niet duur, alles is aanwezig en boven alles geeft het een fijn kampeergevoel. En dat vinden we altijd genieten.

Zweden blijft ons verbazen, met vreemde auto’s die we onderweg tegenkomen en die een gevarendriehoek achterop hebben. Ze zien eruit als slopers en dat ze de weg op mogen vinden wij bijzonder. Ik zag nog twee keer een horde ministruisvogels onderweg, of iets in die contreien, geen idee wat ze waren als ik eerlijk ben.

Kampeergevoel

Om vervolgens middenin een wielerwedstrijd te vallen van een kilometer of 315, langs de doorgaande weg gewoon. Wat een lading fietsers reden daar, jeetje, kilometer na kilometer kwamen we ze tegen. Slierten klappende mensen stonden langs de weg, in stoeltjes en wat niet, en hordes politie om het hele gebeuren in goede banen te leiden. Een mooi gezicht, al die ploeteraars 🙂

Mijn ‘op de gok uitgezocht’ bleek een topper. Bijbehorende foto maakte ik vanmiddag toen we een rondje over de camping gingen. Hier staan een paar vaste kampeerders maar ook heel veel ‘losse’. Hoe leuk. Wederom is het sanitair dik in orde, de ontvangst uiterst vriendelijk en we hebben een fijne ruime plek in de zon. Who needs more? Niets dus en dat is precies wat we gaan doen morgen, niets 🙂

We verlieten dat mooie plekje met een lichte tegenzin. Maar het was grijs en het regende. Ik weet het, ik ben niet van suiker maar ik had geen zin in een grijze dag. Na het betalen( echt weinig) en een sticker voor op onze kist( ik blij 🙂 Ik schreef er alle campings op waar we de afgelopen jaren waren en hij is bijna vol) gingen we weer op pad en dat is hier geen straf. Onderweg kwamen we nog ongelofelijk veel sneeuw tegen en meren met een ijslaag. Sneeuw in juni, zelden gezien.

Het zoeken naar een fijne camping verliep niet heel erg lekker, we kwamen de ene na de andere wintercamping tegen. Volkomen uitgestorven en zonder andere kampeerders. Niet dat ik zin heb in drukte, maar deze ambiance was verre van uitnodigend. Er zat niks anders op dan verder te zoeken.

Na een potje slappe lach en oud-hollands mopperen draaide de liefste onverwacht aan het eind van de middag een weggetje in. ‘Deze is gesloten, riep ik baldadig, die had ik al opgezocht’. Ik zoek onderweg naar fijne plekjes, meestal op de gok maar het lukt vaak wonderwel. Maar de liefste wilde toch een blik werpen.

Lieflijk

De camping was klein, gewoon open en als ik hem moet beschrijven komt lieflijk het eerste in me op. Oude dennenbomen, hoekjes en doorkijkjes en vooral verzorgd. De stuga’s waren open en uitnodigend ingericht, toilet en douche waren eenvoudig maar schoon en gezellig en de kök was opgefleurd met bloemen en tierelantijntjes. Ik was verkocht. Kamperen zoals het bedoeld is, dat vinden wij tenminste.

Je mocht je spulletje neerzetten, stroom pakken en je ding doen stond er op het vel papier bij de receptie. De eigenaar kwam later die avond voor de betaling. Ze had deze camping pas twee dagen vertelde ze me die avond, en wij waren gast nummer drie. Opgetogen en glimmend van trots was ze, op ‘haar’ camping. Wij reisden na een nachtje weer door, de weg erachter hoor je helaas duidelijk en ook de muggen vielen ons lastig.

Razend jammer want de plek is echt fantastisch en voor 15 euro incl Electra heel goedkoop. Wie nog een lieflijk plekje zoekt…..

Die niet zo charmante camping van gister bleek wel razend gastvrij. Qua pittoresk wellicht niet juf van het maar wat wilde ik nou. We zaten nog steeds boven de poolcirkel en de sneeuw was hier amper verdwenen, daarbij was deze plek ook nog eens behoorlijk afgelegen. Niet zeiken dus Cynt, ik heb mezelf kort maar bestraffend toegesproken, de regen had me blijkbaar een tikkie narrelig gemaakt.

In de algemene ruimte van de camping werd een zalig koud biertje inclusief koud glas geserveerd, voor een stel natgeregende fietsers was er een soort schuur met stapelbedden waar ze gebruik van mochten maken (alle hutten waren namelijk verhuurd) en een stel motorrijders sliepen in een oude caravan die avond. Geen idee of dat al geboekt was of niet, maakt ook niet uit, voor elke reiziger was er een warme droge plek die avond.

Ik vond het een avontuur om met twee veerponten over te moeten gister, en niet alleen door dat andere avontuur 🙂 Maar dat je zonder die pontjes dus niet door kan rijden en dus zonder die veerboot via dezelfde weg terug moet vond ik een aparte sensatie. Vanmorgen was het zowaar droog, na een ruige nacht van tien uur slaap( wij waren ook verbaasd!) We juichten, zachtjes maar opgetogen 🙂 De liefste zette een grote pot koffie en bakte een pannetje vol eieren met spek. Met een gevulde maag waren we klaar om op pad te gaan.

Eieren met spek

Ik schreef gister over alles wat me zo opviel in Scandinavië maar daar horen die prachtige rode huisjes natuurlijk ook bij. En de enorme houten rekken vol drogende vis op Lofoten. De meren die hier als spiegels zijn soms vind ik ook echt zo prachtig. De ongereptheid is waanzinnig mooi.

Bij een supermarkt annex ‘winkel van Sinkel’ haalden we nog een vers brood (die ik daar zelf door de snijmachine mocht halen, grote grijns), nieuwe eieren en spek( je weet maar nooit wanneer we weer een stevig ontbijt nodig hebben) en vervolgens koetelden we langzaam naar beneden richting Trofors.

Daar vonden we een prachtplekkie. De zon scheen inmiddels dus die lange broek kon mooi weer uit, bofkonten! Ik gok dat we het hier nog wel een dag uithouden 🙂

Opvallend in Zweden? De auto’s met die enorme koplampen voorop en de eindeloze stapels hout langs de kant van de weg. Rijen of hele kleine rijtjes postbussen vlak aan de doorgaande weg, een makkie voor de postbode. Vriendelijkheid en behulpzaamheid, zonder uitzondering, en ze spreken ook fijn engels, ik hoef mijn handen en voeten bijna niet te gebruiken 🙂

De ouderwetse muntjes voor warm douche water op de campings brengt herinneringen terug en die fijne algemene keuken, die hebben we omarmd. Die zon die maar niet weggaat( als hij schijnt tenminste) en bossen, eindeloze bossen en elke vijf minuten nieuwe meren, waanzinnig mooi. Volkomen onder de indruk van de rust en het feit dat we al zolang geen file of drukte tegen zijn gekomen. Niet gewend maar superzalig!

Wat Noorwegen betreft, daar zijn ze ook zo vriendelijk en behulpzaam. Echte natuurliefhebbers, mooi is dat. Ruige, brute natuur, waar ik maar kijk. Watervallen en wilde stromen en sneeuwpieken en nog veel meer! Tot zover dan he?! We zitten nu nog in het hoge noorden. De schoonheid van Lofoten staat nog haarscherp op mijn netvlies.

Regen

De laatste dagen hebben we weinig mazzel met het weer helaas, dat is pech maar ik laat het mijn goede humeur niet verpesten. Inmiddels voel ik me een beetje als mijn vader, door al die rendieren die we in het wild zien en mijn enthousiasme daarover. Toen we vroeger met hem in de bergen wandelden maakte hij heel veel foto’s van klimmende geiten, de dia’s ervan zijn praktisch ontelbaar en we hebben hem er regelmatig mee geplaagd. Mijn rendierfoto’s beginnen een tikkie op die hoeveelheid berggeitfotos te lijken 🙂

Vandaag reden we een deel van de kustroute en deze keer hadden we de goede pontjes in 1 keer te pakken( dat kon ook bijna niet anders) Tijdens die rit regende het werkelijk pijpenstelen dus veel zagen we niet, zo jammer, we nemen het maar zoals het komt. Tijdens die rit kreeg ik onverwacht een aantal berichten van lezers van mijn boek( in mei kwam er een bundel van mij uit met verhalen over mijn werk, ik ben verpleegkundige) Ondanks het balleweer werd ik heel erg warm van binnen, ik ben zo dankbaar voor al die positieve reacties. Zo’n boek schrijven is best heel erg spannend en mooie woorden doen goed, heel erg goed.

Eind van de dag reden we een niet zo charmante camping op. Wie wil er tenslotte kamperen met dat slechte weer 🙂 Maar we staan, en mijn bedje is warm en droog, ook niet onbelangrijk. De fietsers die we tegen kwamen vandaag, wat een bikkels, diepe buiging voor die gasten! Ik hoop nu vooral dat het ooit nog droog wordt, ik duim dus nog even vanavond. Morgen weer op pad 😉

Vanmorgen reden we al vroeg richting Moskenes, we hadden de dag ervoor online een ticket voor de veerboot gekocht. Direct van Moskenes naar Bodø, dachten we 🙂 Tsja je bent op avontuur of je bent het niet.

Veel te vroeg arriveerden we bij het opstappunt maar we hadden verse koffie en knackebrood, ons maak je niet gek. Relaxed ontbeten we in de auto, keken wat rond en uiteindelijk was daar die pont. De een na de ander mocht aan boord, links en rechts werden we gepasseerd. Wij stonden er oprecht als eerste en moesten wachten. We twijfelden aan het gekochte ticket, klopte de tijd wel, check check dubbelcheck. Maar alles klopte dus we zouden het maar afwachten, in het ergste geval konden we niet mee en moesten we van Lofoten naar Bodø rijden.

Uiteindelijk mochten wij er ook op, achterstevoren tussen loeiers van vrachtwagens. Dus in zijn achteruit reden wij de pont op en manoeuvreerden ons in het overgebleven gaatje. Opgelucht togen we naar de coffeecorner, lekker dat we toch nog mee mochten. Nog geen vijf minuten later realiseerden we ons al waar het fout was gegaan en grijnzend keken we elkaar aan. De ponten met een directe verbinding waren al vol, wij hadden de lijndienst geboekt in plaats van de sneltrein.

Veerboot

We nestelden ons helemaal vooraan en lieten ons meevoeren naar Solvær en Røst, twee afgelegen eilandjes waar ze ook stopten. De heenweg rolde we alle kanten op, wat een golven en wat een klappen kreeg die boot. Gelukkig worden wij beide niet zeeziek 😉 We aten wat, tukten een uurtje en aan het eind van de dag zochten we ons busje weer op. Die stond nu praktisch alleen in het ruim, keurig met de voorkant naar de uitgang. Respect voor die gasten die elk gaatje op die veren weten te benutten en elke dag opnieuw een puzzel te leggen hebben.

We reden op ons gemak nog een uurtje, vanzelfsprekend in de regen, deden nog een boodschap en installeerden ons voor de nacht. Wat een geweldig mooie dag hebben we achter de rug, morgen gaan we een stuk van die beroemde kustroute rijden!

Vol verwachting klopte mijn hart, echt. Ik ken de verhalen over Lofoten en heb de plaatjes op het internet gezien. Hoeveel filters zouden daarvoor gebruikt zijn, vroeg ik mezelf af. Dat je met enige regelmaat digitaal voor de gek wordt gehouden bleek gister wel, na dat fiasco met dat lieve plekje wat geen lief plekje bleek te zijn. Ik hoopte vol overtuiging dat ik nu wel heel veel moois zou gaan zien.

Hoe dichter we Lofoten naderden, hoe ongeduldiger ik werd. En ik kan oprecht zeggen dat het hier prachtig is. Wellicht worden er filters gebruikt, dat kan best, maar ongefilterd is het hier ook waanzinnig. Het is op deze plek als in een sprookje. De ruige met groen begroeide rotsen worden afgewisseld met poelen helder blauw water. Dat hele mooie aqua blauw waar ik zo gek van ben. Het horloge en die prachtige ring die ik dagelijks draag hebben precies diezelfde kleur.

Ondanks het niet zo prachtige weer is het hier razend indrukwekkend, en ik voel me omgeven door natuurschoon dat hier al heel erg lang gewoon ligt te zijn. Het maakt nietig, al dat moois, razend nietig.

Natuurschoon

De camping is een snoepje, juist omdat een groot deel ervan puur natuur is. (behalve het geasfalteerde deel aan de andere kant van de camping voor de grote campers) Nagenoeg niets op de camping is recht. Lekker recalcitrant en zo scheef als, nou zoals ik zelf ben eigenlijk, want recht knippen kan ik niet 🙂 We gingen fijn zonder stroom staan want de koelkast hoeft toch niet aan in deze kou.

De douches zijn zalig warm, wel met muntjes maar toch, er zijn voldoende schone en keurig nette toiletten. De camping zelf is een plaatje in al zijn ruigheid en als je ‘wild’ kan staan is je plek ruim en schitterend! Er is een Beach bar, met warme koffie en een kleine kaart, en als de zon schijnt moet het hier oprecht paradijselijk zijn. Ondanks de kou stonden er al best veel tentjes lukraak over het terrein verspreid, respect voor die gasten, ik lag warm en droog in ons busje vannacht 🙂

We blijven nog een dag langer, om te genieten van die weergaloze pieken en al het natuurschoon om ons heen. Wie een kampeertip zoekt: dit is er eentje met stip!!

Nou die bijzondere overnachting, dat viel toch vies tegen. Ik dacht iets moois gevonden te hebben, leuk, in het verre noorden. Ik ging de liefste trakteren op een leuk huisje en lekker uit eten, even een break van het kamperen. Daar zijn we dol op hoor, altijd, maar ik kwam dit plekje tegen en viel ervoor. Dacht ik tenminste.

Terwijl we het hotel naderden voelden we alletwee het ongemak, was dit de plek van die foto’s? Het leek er in de verste verte niet op. Ik dacht een lief klein huisje te hebben uitgezocht, geen vakantiepark. Het blijft lastig om iets te kiezen door foto’s en reviews. Dat vind ik tenminste want het leek echt nergens naar.

Annuleren en doorrijden dus en we kregen geen spijt van ons besluit. Staalblauwe luchten en brute natuur benamen ons de adem terwijl we Noorwegen naderden. Sneeuw en ijs en ruige vergezichten, gruwelijk tof. Ik heb wel een foto of honderd gemaakt haha, ik kreeg er geen genoeg van.

Luchten

De zon scheen volop, en hij bleef schijnen. We koesteren ons in die warme stralen. We wandelden een stukje, aten in de zon en keerden onze gezichten nog maar een keer richting die stralen. Vannacht om kwart over twee keek ik nog even naar buiten, en ja hoor, hij was een stukje opgeschoven maar hij was er gewoon nog.

Ik kan er slecht aan wennen, aan al dat licht. Ik verlang naar fonkelende sterrenhemels en de stilte van de nacht. Die zachte omhelzing van het donker als ik mijn bedje instap. Maar ik wil niet mopperen dus dat doe ik dan ook niet, ik geniet van alle schoonheid. Wat dat is hier oprecht aanwezig, zoveel natuurschoon. De ongereptheid maakt diepe indruk.

Vanmorgen togen we richting Lofoten en ik zat te tippen als een klein kind, zou het zo zijn zoals op de foto’s? Ik duim!!